Filmy szpital, surrealizm, relacja mąż-żona

Przed laty Bob Parr i jego żona Helen zawodowo zwalczali zło i ratowali świat z opresji. Dziś muszą znosić prozę życia na przedmieściach i pod przybranym nazwiskiem wychowywać trójkę niezwykłych dzieci: Violę, Maxa i Jack-Jacka. Kiedy nadarza się okazja, by znów wrócić do akcji, Bob nie waha się ani chwili. Zwabiony na odległą wyspę, odkrywa, że aby ocalić świat przed zagładą, będzie potrzebował pomocy całej rodziny.

Znany lekarz i jego młoda żona, badająca historię czarownic, wyjeżdżają do domu na odludziu. Odkryją tam przerażającą moc sięgającą początków świata. By przeżyć będą musieli stawić czoła swoim największym lękom.

Praca w Szpitalu Świętego Serca pozwala młodemu interniście Johnowi "J.D" Dorianowi uczyć się medycyny, nawiązywać przyjaźnie i czerpać życiowe lekcje.

Chirurg przyjmuje pod swój dach nastolatka. Wydarzenie to spowoduje, że jego życie zacznie się rozpadać, a on będzie zmuszony do ogromnego poświęcenia.

James Ballard powoduje wypadek samochodowy, dzięki któremu nawiązuje romans z atrakcyjną i tajemniczą Helen i wkracza w szokujący świat ludzi ogarniętych obsesją wypadków samochodowych. James odkrywa, że niebezpieczeństwo, zapach skóry, metalu i palonej gumy mają w sobie coś perwersyjnie erotycznego.

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Albert Spica i jego żona Georgina, przychodzą codziennie do francuskiej restauracji Richarda Borsta i spędzają tam wiele godzin na delektowaniu się kolejnymi przysmakami serwowanymi przez szefa kuchni. Albert jest bardzo wymagającym klientem i takiego samego poświęcenia wymaga od Georginy. Często bije ją i poniża, aby pokazać swoją wyższość. Pewnego dnia, Georgina poznaje w restauracji Michael, prostego właściciela księgarni, w którym się zakochuje. Pod nosem męża, zaczyna go zdradzać w kuchni restauracji.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Bohaterem opowieści jest seryjny morderca, pan Brooks, który postanawia panować nad swoimi morderczymi skłonnościami. Nie pozwala mu na to jednak jego alter ego, ta część jego osobowości, która lubuje się w przemocy i zbrodni.

Billy Pilgrim, jak twierdzi ma dar dzięki któremu może przenosić się w czasie do różnych momentów ze swego życia. Niestety mężczyzna nie potrafi kontrolować swoich podróży i przenosi się zarówno w dobre czasy spędzone w rodzinnym Iliom, jak i okrutne dni podczas wojny, albo całkiem fantastyczne chwile w miejscu zwanym Tralfamadoria.