Filmy Dania

Dana zaprasza studentkę sztuki Penelope do swojego domu, aby z otwartym umysłem wykonała występ. Pokaz pozostawia Danę bardziej niż zdezorientowaną tym, co wydarzyło się dzisiaj w jej mieszkaniu, i udaje się na wystawę Penelope, aby oczyścić umysł.

"Ossos" dotyka tego, co jest nam bardzo znajome i rzeczy, które łatwo przywołać. Nawiązuje do Chaplina, do melodramatów z początków kina, chłopca z dzieckiem żyjących na ulicy, samochodów jeżdżących z niebezpieczną prędkością, bochenka chleba, prostytutki, dwóch lub trzech kuchni. I silnego pragnienia bycia blisko rzeczywistości, dokumentowania, bycia blisko ludzi niebędących aktorami, ludzi, którzy są bardzo podobni do tych, których portretują. W prawdziwym życiu chłopak był biednym ćpunem, a gosposia to gosposia. Jednak nawet przy pragnieniu nakręcenia swoistego dokumentu, film jest napędzany przez fikcję, która go de facto ratuje. Fikcja to zawsze drzwi, które pragniemy otworzyć lub zamknąć. To drzwi, dzięki którym wciąż zgadujemy.

Siff, studentka seksuologii, dowiaduje się, że jej chłopak Lucas i bliska przyjaciółka Maria mają romans. Żadne z nich nie chce zerwać. Aby rozwiązać ten problem, kobiety postanawiają dzielić się Lucasem.

Wyrafinowany wizualnie i przejmujący dokument – a może bardziej poemat – o milczących świadkach przeszłości naszej planety, zaplątanych w sieci cywilizacji migrantach z pradawnego oceanu. Nienarzucający tez oraz – mimo tematu związanego z kryzysem klimatycznym – niepogrążający widzów w oceanie rozpaczy. Nawet pojedyncze akty pomocy tym istotom, morskim ssakom i ptakom, nabierają w filmie duńskiej reżyserki wymiaru nakazu moralnego oraz wymiaru naukowego. Film przeznaczony dla widzów dorosłych.