Filmy 1966

Już w Tramwaju, niemym debiucie reżyserskim Krzysztofa Kieślowskiego, ujawniają się wątki i znaki szczególne autora trylogii „Trzy kolory”. Prosta opowieść o chłopaku i dziewczynie, którzy spotykają się w tramwaju nocnym i nawiązują grę spojrzeń, to uniwersalna historia, która mogłaby przydarzyć – a często się przydarza – każdemu, portretując tym samym ludzkie mijanie się. Znudzony prywatką, nieprzystający do reszty towarzystwa chłopak, opuszcza mieszkanie i podbiega do uciekającego tramwaju. Udaje mu się do niego dostać w ostatniej chwili. Wagon pustoszeje i nieśmiały bohater zostaje w nim sam na sam z pełną rezerwy blondynką. Kamera, w zbliżeniach i detalach, rejestruje tę wymianę spojrzeń, grę przyciągania i odpychania. Niemożność porozumienia się podkreśla wojerystyczny sposób filmowania przez pryzmaty – szyby, tablice, poręcze. Minimalizm środków daje w efekcie maksymalny efekt, jakim jest koda filmu.

Pełne barw marzenia bohatera snują się na ekranie. Mężczyzna zapoznaje się z codziennymi, szarymi wiadomościami w gazecie. Jednak dużo bardziej zaczyna go interesować świat znajdujący się w kolorowym czasopiśmie.

W pomieszczeniu podzielonym kratą przebywają w izolacji dwaj mężczyźni: strażnik i więzień. Strażnik odbiera więźniowi wszelkie narzędzia i myśli. Wtedy okazuje się, że on sam też jest czyimś więźniem.