Filmy 1972

Gruziński obraz podejmujący klasyczny dla tej kinematografii temat - związek człowieka z przyrodą - poprzez dzieje wędrówki starego sadownika i jego wnuczka w poszukiwaniu sadzonek rzadkiej odmiany gruszy, symbolu więzi pokoleń i miłości do ojczystej ziemi.

Drugi film o przygodach Ginger, seksownej super-agentki. Tym razem agentka ma rozpracować gang, który trudni się porywaniem młodych, pięknych dziewczyn, które potem są sprzedawane za ogromne pieniądze.

Rodzina Carrione jest w tarapatach, ponieważ syn Michael nie chce prowadzić rodzinnego biznesu. Kto poprowadzi biznes w Las Vegas, by całkiem go nie stracić? Kolejny problem to nieślubna córka Dona, która jest zakonnicą.

Podczas drugiej wojny światowej, w ostatniej fazie bitwy pod Stalingradem w 1943 roku. Niemieccy żołnierze piszą i opisują okrucieństwa konfliktu w żałosny sposób pisząc do swoich bliskich. Ale te listy nigdy nie dotrą do odbiorców. Władze, przez biuro „Propaganda Staffel”, przechwytują je, aby zmierzyć morale żołnierzy.

Ze swoją żoną Marie-Louise (Annie Girardot) i dwójką dzieci Jean-Paulem (Bernard Le Coq) i Laurą (Claude Jade), Alexandre Boursault (Jean Rochefort), prowincjonalny notariusz, byłby najszczęśliwszym człowiekiem, gdyby jego żona nie prezentowała otwarcie swoich lewicowych poglądów i nie uczestniczyła we wszelkiego rodzaju demonstracjach. Wspólne życie nie było już możliwe. Dnia 2 lutego 1962 roku, w Święto Świec, Alexandre Boursault rozstał się z żoną, aby przenieść się do największego hotelu w mieście. Marie-Louise przez lata wychowuje swoje dzieci i stara się pozostać wierna swojemu politycznemu ideałowi. Ale wkrótce zostaje sprowadzona do bezczynności, bez męża, bez pracy, bez dzieci. W ciągu dziesięciu lat kilkakrotnie dotykała dna otchłani. Myślimy, że jest szalona. 2 lutego 1972 roku ogłosiła, że ​​jest wiosna i wyszła w czerwonym słomkowym kapeluszu, gdy mocno padał śnieg. Alexandre Boursault rozmawia z nią – pierwszy raz od lat – by doradzić jej inną fryzurę...

Pastor ze Śląska, były nazista, organizuje w swoim małym miasteczku Wetzlar przyjęcie upamiętniające zwrot dzwonów do kościoła, ofiarowanych w 1940 r. Führerowi. Wątek dzwonów służy do przedstawienia stosunków międzypokoleniowych w Niemczech w latach siedemdziesiątych. Dziwne zanieczyszczenie wód rzeki przepływającej przez miasto jest uciążliwe dla części ludności. Śmieciarze strajkują; sytuacja się pogarsza...

Adaptacja powieści Williama Faulknera, napisana przez Hortona Foote'a. W tym dramacie Robert Duvall wciela się w postać Jacksona Fentry'ego, biednego dzierżawcy z Południa, którego rozpacz ustępuje, gdy postanawia adoptować niemowlę, syna chorej kobiety. Pomimo ciężkiej pracy i głębokiej miłości do chłopca, Fentry ostatecznie zdaje sobie sprawę, że musi go oddać jego biologicznemu ojcu.

Zięć zamożnej hrabiny, Fabrizio (Maurice Ronet), zostaje znaleziony martwy w swoim biurze. Obok trupa stoi jego syn Ricky (Renato Cestiè) z pistoletem w dłoni. To morderstwo powoduje intensywny wstrząs emocjonalny u jego matki Sandry (Stefania Sandrelli), która traci pamięć. Aby uniknąć skandalu, hrabina De Blanc (Micheline Presle), która jest niczym innym jak matką Sandry, trafiła do szpitala Ricky'ego w instytucie dla nieletnich niestabilnych psychicznie i zmusiła córkę do życia w jednej z rodzinnych willi. Były zalotnik Sandry, Oscar (Keir Dullea), czuwa nad nią i próbuje zademonstrować niewinność jej syna. Wciąż zakochany w matce, prosi doktora Bontempiego (Tino Buazzelli) o pomoc w sprawdzeniu stanu psychicznego małego chłopca. Obaj mężczyźni mocno zaczynają wątpić w tożsamość zabójcy. Nie mają innego wyjścia, jak ożywić Sandrę - w momencie, po usłyszeniu strzału, wpadła prosto do gabinetu męża. Jeśli przywróci jej pamięć, będą mogli odkryć wskazówki prowadzące ich do prawdziwego mordercy...

Samotna Anna (Anna Magnani) marzy o kupnie samochodu i kiedy jej marzenie spełnia się, czuje, że w żółtym kabriolecie zawiera się sens całego życia. W rezultacie doprowadza to do dużego wstrząsu psychicznego...

Bizanti jest redaktorem naczelnym dziennika "Il Giornale". Pewnego dnia, na pierwszej stronie gazety zostaje umieszczona wiadomość, że w podmiejskim parku znaleziono zwłoki zgwałconej i zamordowanej czternastoletniej dziewczyny. Wokół informacji, której zwykłym miejscem byłaby kronika kryminalna, dziennik zaczyna tworzyć atmosferę publicznego zagrożenia i histerii. Wówczas, posługując się odpowiednio spreparowanymi poszlakami, jako domniemanego przestępcę, gazeta Bizantiego wskazuje policji i opinii publicznej młodego ultralewicowca - Maria Boni. Neofaszyści - faktyczni mocodawcy Bizantiego - zyskują w ten sposób skuteczną broń w zbliżającej się kampanii wyborczej. Tymczasem jeden z pracowników Bizantiego, młody dziennikarz Roveda, uparcie i na własną rękę dochodząc prawdy trafia na trop rzeczywistego mordercy.