Filmy pijaństwo, miłość, kobieca nagość, relacja ojciec-syn, naga pierś

Pięć lat temu Xavier, William, Wendy, Martine i Isabelle spędzili razem lato w Barcelonie. Po długiej przerwie mają okazję spotkać się znowu.

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Rodzina Borgiów to serial historyczny ukazujący losy jednego z najsłynniejszych rodów włoskiego renesansu. Osadzona w piętnastowiecznej Italii opowieść ukazuje pontyfikat Rodriga Borgii (Jeremy Irons), czyli Aleksandra VI. Papież, dla zapewnienia rodzinie potęgi, gotów był popełnić najcięższy grzech. Machiavelli opisał metody walki politycznej Borgiów w "Księciu", a Mario Puzo, zainspirowany historią wpływowej rodziny, stworzył swoje najsłynniejsze dzieło – "Ojca chrzestnego".

Komedia o tym, że nocna przygoda, pozornie bez zobowiązań może mieć nieoczekiwane konsekwencje, które skomplikują czyjeś plany na przyszłość nieoczekiwanymi obowiązkami rodzicielskimi. Allison Scott (Katherine Heigl) jest żyjącą w trybie przyspieszonym, 24-letnią wschodzącą gwiazdą dziennikarską, której pociąg się wykoleja z przyczyny przelotnej znajomości zawartej pod wpływem alkoholu z lekkoduchem Benem Stonem (Seth Rogen). Rezultatem tego jest klasyczna wpadka. Z perspektywą wyboru albo samotnego macierzyństwa albo głębszej relacji z ojcem ewentualnego potomka, Allison decyduje się dać szansę temu miłosnemu przypadkowi. Ben, człowiek niedojrzały i nieodpowiedzialny, którego nie w głowie stabilizacja i zakładanie rodziny zostaje skonfrontowany z przymusem podjęcia poważnej, życiowej decyzji: dać nogę natychmiast, czy zostać na rodzinnej fotografii? Próba zalotów do kobiety, z której wdzięków skorzystało się zeszłej nocy jest zadaniem nie najłatwiejszym i nieco absurdalnym, kojarzącym się raczej ze spożywaniem musztardy po obiedzie, niż z romantycznym okresem narzeczeńskim. Zwłaszcza, gdy w miarę jak się lepiej poznają okaże się, że zupełnie nie pasują do swojej bajki. Dodatkowo mają obok siebie niezachęcające przykłady bycia rodzicami. Czy powinni wspólnie wychować dziecko? Gdzie leży tajemnica szczęśliwego związku? Czy przypadkowa namiętność jest dobrym startem do wspólnego życia - na odpowiedź na to pytanie mają dziewięć pełnych zamieszania miesięcy.

Wraz ze śmiercią króla Uthera (Sebastian Koch) Brytanii zaczyna zagrażać widmo chaosu. Potężny czarodziej Merlin (Joseph Fiennes) widzi przyszłość królestwa w mrocznych barwach. Chcąc zapobiec kryzysowi przekazuje władzę impulsywnemu i szlachetnemu młodzieńcowi o imieniu Artur (Jamie Campbell Bower). Nikt o nim wcześniej nie słyszał, jednak okazuje się, że jest on prawowitym następcą tronu, synem zmarłego króla Uthera. Na to nie może pozwolić ambitna i bezwzględna przyrodnia siostra Artura, Morgan (Eva Green). Wykorzysta ona wszelkie możliwe siły - naturalne i ponadnaturalne - aby obalić młodego władcę. Przed Arturem czas próby.

Historia budowy średniowiecznej katedry na tle wojen domowych, konfliktów religijnych i walki o władzę.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".