Filmy dziecko, ciąża, deszcz, strach

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

Końcówka II wojny światowej. Clemens zostaje wysłany na front wschodni, gdzie trafia do niewoli. Film pokazuje katorżniczą pracę w obozie jenieckim, z którego teoretycznie nie ma ucieczki. Clemens Forell przebył tysiące kilometrów ścigany przez komendanta obozu. Po drodze do domu spotkał ludzi, którzy nie raz uratowali mu życie. Niektórzy chcieli go także później zabić. Byli jednak i tacy, którzy ukrywając go - ryzykowali własnym życiem. Film pokazuje człowieka, który przysiągł sobie, że wróci do domu i konsekwentnie realizuje swój zamiar - mimo wszelkich trudności i oprawcy, który cały czas depcze mu po piętach.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Akcja serialu toczy się w szkole z internatem "Czarna Laguna", gdzie kilkadziesiąt lat wcześniej mieścił się sierociniec. Po tym jak rodzice Marcosa i jego sześcioletniej siostry Pauli, uznano za zaginionych ich prawnym opiekunem został dyrektor szkoły Hector, a oni zamieszkali w internacie. W tym samym czasie jeden z nauczycieli wpada na trop w sprawie tajemniczego zniknięcia pięciu sierot z dawnego sierocińca. Wkrótce nauczyciel znika w równie tajemniczych okolicznościach. Jego uczniowie - Ivan, Carolina, Victoria, Cayetano i Roque postanawiają do odnaleźć. Wkrótce dołącza do nich także Marcos. Razem odkrywają, że w "Czarnej Lagunie zawsze działy się dziwne rzeczy.

Dr Joe Darrow nie może odzyskać równowagi po śmierci swojej ukochanej żony Emily. Wydaje mu się, że wszędzie widzi ważki, które przypominają mu kształt jej znamienia. Wkrótce jeden z dawnych pacjentów Emily, który obudził się ze śmierci klinicznej, mówi mu, że żona próbuje się z nim skontaktować. Joe chce za wszelką cenę rozwikłać tę zagadkę. Pomaga mu w tym siostra Madeline (Linda Hunt), katolicka zakonnica, która uświadamia Joe'mu, że jest pewna nierozwiązana sprawa pomiędzy nim a żoną.

W lesie, z dala od zgiełku miasta, stoi stary dwór, w którym mieści się elitarna szkoła z internatem. Mieszkają i uczą się w niej dzieci bogatych rodziców oraz utalentowane dzieci z biednych rodzin. Po szkole krążą opowieści według których w lesie kryje się straszliwe zło. Nikt nie zdaje sobie sprawy, że większość tych opowieści to prawda. Dopiero kiedy jeden z nauczycieli znika w niewyjaśnionych okolicznościach kilkoro z jego uczniów rozpoczyna śledztwo...

Impulsywna, młoda Ursula dorasta w Anglii w czasach wojny burskiej. W szkole, jest wprowadzona w arkana miłości przez biseksualną instruktorkę wychowania fizycznego. Wdaje się w romans z młodym oficerem, który oświadcza się dziewczynie. Ursula, nie będąc w stanie zgodzić się na zostanie kurą domową, zrywa z nim i ostatecznie wychodzi z domu w poszukiwaniu swojego przeznaczenia...

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.