Filmy śmierć, bielizna, prostytutka

Film powstał na podstawie powieści M. D. Sade "120 dni Sodomy". Jego akcja toczy się w czasie II Wojny Światowej we Włoszech. W republice Salo trwają poszukiwania młodych, atrakcyjnych ludzi, którzy zostaną wykorzystani do orgii kierowanej przez nazistów.

Chcąc odnaleźć mordercę prostytutki, policjantka Cindy Hannen podejmuje pracę w luksusowym domu publicznym pani V. Nowe doznania sprawiają, że Cindy coraz bardziej podoba się nowa rola.

Bernie Lootz (William H. Macy) jest najbardziej pechowym facetem w Las Vegas. W dodatku jego pech jest zaraźliwy. Z tego powodu pracuje w kasynie. Jego głównym zadaniem jest przynoszenie pecha graczom, którzy mają za dużo szczęścia przy stole. W swoim zawodzie jest najlepszy, aż do dnia, w którym zakochuje się z wzajemnością w kelnerce (Maria Bello). Gdy zaczyna przynosić graczom szczęście, właściciel kasyna (Alec Baldwin) próbuje przerwać ich romans.

Ricky (Antonio Banderas) wychodzi ze szpitala dla umysłowo chorych. Pierwsze kroki kieruje do byłej kochanki, "gwiazdki" kina porno, Mariny (Victoria Abril). Dziewczyna nie wykazuje zainteresowania kontynuowaniem dawno zakończonej znajomości, odtrącając adoratora. Ricky nie może pogodzić się z porażką. Zdesperowany, nachodzi ją w domu, a gdy Marina nie chce go wpuścić, ogłusza ją uderzeniem w głowę. Nieprzytomną zaciąga do sypialni i przywiązuje do łóżka. Dziewczyna staje się więźniem we własnym domu. Z czasem więzy, które początkowo były torturą, stają się elementem zmysłowej, erotycznej gry, w której nagrodą jest prawdziwe uczucie.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Dla szeryfa Virgila Cole'a i jego zastępcy Everetta Hitcha metoda pracy jest jedna: strzelaj szybko, strzelaj celnie, od razu przeładuj. Bez uczuć, bo one mogą zabić. Rywale w Historii przemocy, Ed Harris oraz Vigo Mortensen stają ramię w ramię jako przyjaciele, Cole i Hitch, mający zaprowadzić porządek w twardym niczym kula westernie dla twardych facetów, opartym na powieści Roberta B. Parkera.

Niewielka ziemska posiadłość gdzieś na Nizinie Padańskiej, stary zagracony dom, a w nim niezwykła rodzina: ślepa matka i jej czworo dzieci - córka (Giulia) oraz trzech synów, z których jeden (Leone) jest upośledzony umysłowo, drugi (Alessandro) cierpi na epilepsję i tylko najstarszy (Augusto) jest dostatecznie normalny i przedsiębiorczy, żeby utrzymać całą rodzinę, prowadząc interesy w pobliskim miasteczku. Pod pozorami normalnego rodzinnego życia (rytuał wspólnych posiłków poprzedzonych modlitwą, wyprawy na cmentarz, gdzie znajduje się grób ojca) kłębią się wrogie instynkty, podłość i nienawiść, wybuchając od czasu do czasu gwałtownymi scenami. Ich prawdziwy sens nie dochodzi tylko do świadomości matki, potulnej bardziej z głupoty, niż dobroci. W głowie Alessandra rodzi się zbrodniczy plan "uzdrowienia" rodziny przez wyeliminowanie tych jej członków, którzy są jedynie ciężarem.

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Trevor Reznik, mechanik, nie może spać... od roku. Totalne zmęczenie doprowadziło do wstrząsającego pogorszenia się jego stanu zdrowia. Niepewny niczego, a nawet nieświadomy popełnionego przestępstwa popada w przytłaczającą paranoję oczekując w napięciu czegoś złego.