Filmy barak

Pewien komendant jednego z niemieckich obozów koncentracyjnych, po rozmowie z więźniami, wpada na pomysł zorganizowania meczu piłkarskiego. Pomysł ten podchwytuje propaganda trzeciej rzeszy i rusza on tylko na znacznie większą skalę, niż pierwotnie zakładano. Przeciwko Niemcom ma stanąć drużyna, złożona z międzynarodowych gwiazd, będących obecnie w ich obozach. Tylko, że niektórzy członkowie drużyny, chcą dzięki niemu uciec z niewoli. Pozostaje więc dylemat uciec w trakcie i okryć się hańbą, czy dać z siebie wszystko i wygrać.

Ken Loach tym razem pokazuje historię dwóch braci, którzy w imię wielkich idei i walki o równość i sprawiedliwość zostają zmuszeni, żeby stanąć przeciwko sobie. Damian porzuca karierę i w ślad za bratem wstępuje do partyzantki IRA. Jako lekarz będzie musiał zabijać ludzi, kiedy jednak go dokona tego wyboru będzie gotów bronić sprawy aż do śmierci. W Teddym, pozornie milczącym i zamkniętym w sobie, wszyscy widzą przywódcę. Władza, którą mu powierzono utwierdza go w słuszności przekonań. Jest realistą, wierzącym w kompromis, a nie romantykiem gotowym umierać za idee. Film to próba rozliczenia się z przeszłością i hołd złożony uczestnikom walk o niepodległość Irlandii.

W 1943 roku przywieziono Zinaidę Worobiową i jej syna Geńka do obozu w Oświęcimiu. Po wyzwoleniu Oświęcimia władze polskie troskliwie i serdecznie zaopiekowały się najmłodszymi, chorymi i wycieńczonymi ofiarami fabryki śmierci. Dzieci w większości nie pamiętały swoich rodziców, dat, miejsc urodzenia, nawet imion. Geńka wraz z innymi dziećmi umieszczono w domu dziecka. Jedna z nauczycielek Halina Truszczyńska, zaopiekowała się chłopcem, usynowiła go i dała mu swoje nazwisko.

Podczas drugiej wojny światowej grupa amerykańskich jeńców wojennych trafia do okrytego złą sławą obozu Stalag 17. Odtąd cały swój czas i zapał poświęcają na obmyślanie prób wydostania się na zewnątrz. Kiedy dwóch z nich ginie podczas próby ucieczki, staje się jasne, że jest między nimi zdrajca.

Historia niemieckiego obozu pracy zlokalizowanego na Śląsku, w którym po wojnie Polacy urządzili obóz pracy dla podejrzanych o zdradę narodową.

Antoni i Julia, jako para jubileuszowa, dostają w prezencie ślubnym klucz do domku jednorodzinnego. Zastają jednak na jego miejscu tylko drzwi, barak i zaniedbany teren. Małżonkowie zaczynają porządkować posesję. Odkrywają pod zwałami ziemi czołg. Pozbycie się pojazdu okazuje się niełatwym zadaniem.

Podstawą fabuły staje się prawdziwe wydarzenie – budowa miasta na brzegu rzeki Amur. Ani wieczna Tajga, ani rzeka Amur, ani rozkopana budową ziemia – wszystkie ogromne obiekty, które mogły zapełnić całkowicie kadr – nie przeszkodziły reżyserowi w realizacji jego zamysłu: wnikliwej obserwacji życia człowieka. W ciasnych przeludnionych barakach nie zagubiła się myśl reżysera, która wiązała ludzi i miasto, charaktery i budownictwo, byt i patos. Zwłaszcza ten ostatni nie mógł nie pojawić się w opowieści o budowniczych Komsomolska. Jego elementy pojawiły się jednak w montażowej deklamacji. Oto ludzie kładą się spać po ciężkiej pracy, powietrze w kadrze staje się gęste, nastaje ranek, kiedy trzeba aktywizować się do pracy w kanale. Robotnicy podnoszą więc budzik do ucha a następnie strzelają w sufit z zawołaniem: „Do kanału!”…