Filmy gitara

Serial komediowy o przeciętnej rodzinie należącej do klasy średniej.

Komedia pomyłek, której akcja rozgrywa się w koedukacyjnym domu studenckim, tuż przed rozpoczęciem przerwy świątecznej. Jeden z mieszkańców wynajmuje prostytutkę o imieniu Dominique, dzięki której jego nieśmiały brat ma stracić dziewictwo. Wszystko jednak zaczyna się gmatwać, kiedy okazuje się, że w tym samym czasie w akademiku pojawia się studentka z Francji, która niezbyt dobrze włada językiem angielskim, a na imię ma... Dominique.

Po śmierci ukochanej żony, Danny Parker pozwala, aby porwał go świat, w którym wszystko jest pozorne, a nic nie jest takie, na jakie wygląda. Zostaje wplątany w wir wydarzeń, nad którymi nie jest w stanie zapanować. Staje pomiędzy agentami z wydziału antynarkotykowego a sadystycznym dealerem.

Szare, ponure szwedzkie miasto to scena, po której porusza się kilkunastu oryginałów. Na prezentację swoich surrealnych, często paranoicznych spojrzeń na rzeczywistość mają kilka ujęć. Sfrustrowany mężczyzna, który w czasie seksu opowiada, jak spłukał się z pieniędzy zarobionych podczas muzykowania na pogrzebach. Jego partnerka w strażackim hełmie, która nie zważając na te wynurzenia, dąży do orgazmu. Samotna dziewczyna w brudnym, lodowatym barze opowiadająca wprost do kamery swój dziwny sen. Absurd, groteska, pastisz - wszystko to powoduje, że znajdujemy się wewnątrz chaotycznego, obłąkanego świata zagubionych ludzi.

Jest to historia Emmeta Raya, którego gwiazda świeciła krótko na scenach jazzowych lat 30. Emmet Ray był najlepszym po Djangu Reinhardtcie gitarzystą jazzowym. Woody Allen - występujący tym razem pod własnym nazwiskiem, jako ekspert od spraw jazzu - wyjaśnia, dlaczego zainteresował się postacią Emmeta Raya. Głównie dlatego, że Ray był wspaniałym muzykiem i miał fascynującą osobowość.

„Bobry” to nazwa nieistniejącego już punkowego zespołu. Wydali jedno demo, po czym rozpadli się, a każdy z członków zapomniał o muzyce, marzeniach i wielkiej karierze. Marcin (Wojciech Solarz) wraca właśnie z Irlandii i z poczuciem porażki postanawia zakończyć swoje życie. Przed samobójstwem powstrzymuje go przypadkowe zdarzenie – ogłoszenie o sprzedaży jego starej gitary. Postanawia ją odzyskać oraz reaktywować zespół. Odszukuje kumpli z zespołu: Klocka (Marcin Kabaj), którego sposobem na życie stało się handlowanie psychotropami wprost ze szpitala psychiatrycznego oraz Smroda (Sebastian Stankiewicz), który przejął rodzinny interes i prowadzi miejski szalet…

"Widmo wolności" składa się z luźno powiązanych ze sobą scen, które przedstawiają najdziwniejsze sytuacje. Główną ideą filmu, było wywrócenie standardowego pojmowania świata, do góry nogami. Oglądamy więc obiad, przy którym goście siedzą na muszlach klozetowych, a jeść udają się na osobności, do ustronnej kuchni; grupę mnichów grających w pokera o święte medaliki; rodziców, którzy poszukują swojej córeczki, chociaż ta wszędzie chodzi z nimi; parę, która gorszy się na widok zdjęć różnych zabytków; czy wreszcie snajpera, który po zabiciu grupy ludzi, dostaje wyrok śmierci, a jednak wychodzi spokojnie na wolność i rozdaje autografy.

Sonia (Suzana Pires) i Hugo (Marcello Novaes) są przedstawicielami wyższej klasy i prowadzą dość wygodne życie. Rodzina stopniowo bankrutuje, ale nikt nie wie o ich problemach finansowych, nawet ich syn Jean (Thales Cavalcanti), który robi wszystko, aby oderwać się od nadopiekuńczych rodziców.

Akcja serialu rozgrywa się w fikcyjnej szkole dla artystów Salanger w Londynie. Do szkoły przybywają nowi studenci i każdy z nich marzył by się tu dostać. Owen śpiewa i gra na gitarze, Kate chce zostać aktorką (bez pomocy sławnego ojca), Joe jest fascynatem połączenia światła z muzyką, a Lila jest niesamowicie wrażliwa, ma problemy z chorą psychicznie matką i pisze wiersze.

Młoda Finka jedzie pociągiem do Moskwy, aby udać się do stanowiska archeologicznego na Morzu Arktycznym. Jest zmuszona dzielić swój przedział z nieznajomym. To wspólne zamieszkiwanie i nieprawdopodobne spotkanie będą stopniowo sprowadzać te dwie istoty, które są sobie w opozycji.