Filmowy zapis wykonania poematu symfonicznego „Bajka”
Stanisława Moniuszki w Klubie Fabrycznym Zakładów „Ursus” w Warszawie w 1952 roku przez Orkiestrę Filharmonii Warszawskiej pod batutą
Witolda Rowickiego. Utwór, poza tytułem, nie posiada programu literackiego, stanowi swobodną kilkunastominutową kompozycję różnych nastrojów. Ten dokument muzyczny został zrealizowany przez
Andrzeja Munka w okresie jego pracy w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, która przypadła na lata socrealizmu. Stanowi filmowy dowód realizacji socjalistycznej utopii – upowszechnienia kultury wysokiej wśród klasy robotniczej. Ujęcia wykonawców zmontowane są w ujęciami publiczności – kobiet i mężczyzn pracujących na co dzień w fabryce, którzy znaleźli się zapewne w nowej dla siebie sytuacji spędzania wolnego czasu.
Munk był wielkim melomanem, chociaż sam z umiarkowaniem operował muzyką poważną w swoich filmach fabularnych. To zamiłowanie można dostrzec w nazewnictwie części filmu
Eroica lub w scenie koncertu skrzypcowego w
Pasażerce. Wśród jego niezrealizowanych projektów pozostał pomysł filmu fabularnego poświęconego Wilhelmowi Furtwänglerowi, dyrygentowi filharmoników berlińskich w czasach Trzeciej Rzeszy.