Filmy Dania

Mieszkając na przedmieściach Colorado Springs, trudno uciec od swojego przeznaczenia. Dzieci rodzą dzieci, a bieda i skłonność do uzależnień naznaczają kolejne pokolenia. Dla reżyserki liczy się jednak coś więcej niż społeczna diagnoza. Obserwuje z bliska trzy generacje kobiet, tworząc impresjonistyczny obraz codzienności, w którym znajduje swoje odbicie także wewnętrzny świat bohaterek. Zamiast ferowania moralnych ocen, film z dużą wnikliwością portretuje pozbawioną perspektyw egzystencję i mimo wszystko odnajduje w niej jasne momenty.

Gdy ojciec Amalie bankrutuje, życie młodej i dobrze sytuowanej tancerki zaczyna się walić. Na szczęście na horyzoncie pojawia się tancerz hip-hopowy o imieniu Mikael.

Kronika ostatnich dni socjopaty Ricardo Lopeza, który w 1996 wysłał bombę islandzkiej piosenkarce Björk.

Nanna (Trine Dyrholm) zabiera córkę Cille (Flora Ofelia Hofmann Lindahl), która kończy właśnie 18 lat, w rejs po Karaibach. Towarzyszy im najlepsza przyjaciółka dziewczyny, Lea (Maja Ida Thiele). Mają świętować urodziny Cille i świetnie się bawić. Nanna kupuje dziewczynom drinki i zachęca je, by zaszalały podczas imprezy zorganizowanej na pokładzie. Cille próbuje hamować zapędy matki, a w końcu dochodzi między nimi do ostrej kłótni. Nanna wychodzi, zostawiając nastolatki same w nocnym klubie. Rano dowiaduje się, że jej córka padła ofiarą gwałtu. Dziewczyna nie chce poddać się badaniom, więc nie można zabezpieczyć dowodów. Do tego na statku płynącym po wodach międzynarodowych nie ma policji, która mogłaby podjąć śledztwo. Zdesperowana matka na własną rękę zamierza odnaleźć sprawcę.

Japońska rodzina wprowadza się do domu, gdzie po sąsiedzku mieszka Per, który od razu zaprzyjaźnia się z Shinem będącym w jego wieku. Kiedy chłopcy pewnego dnia idą na wagary, rodzice Shina obwiniają o to Pera, a stosunki między sąsiadami pogarszają się. Waśń kończy się po incydencie w zoo, gdzie Per i Shin byli na szkolnej wycieczce.

Nastolatek prześladowany przez rówieśników w szkole znajduje swój azyl w gronie nowych przyjaciół.

Dawno, dawno temu fiński poeta Mikko Myllylahti postanowił ściąć drzewo w ogrodzie. Nie chciał jednak robić tego zupełnie sam, o nie – w końcu był poetą. Drwal, który pojawił się w jego życiu, opowiedział mu o swoim smutku i samotności, o doświadczonych tragediach. I o tym, że żadna z nich nigdy go nie złamała. W swojej okrutnej baśni, zainspirowanej właśnie tym prawdziwym spotkaniem, Myllylahti (współscenarzysta Olli Mäki. Najszczęśliwszy dzień jego życia) pokazuje mały koniec świata w małym miasteczku i udowadnia, że bycie dobrym człowiekiem to wybór, którego dokonuje się na nowo każdego dnia. Sięgając po biblijną przypowieść o Hiobie, mieszając Kaurismäkiego z Lynchem, przygląda się sympatycznemu drwalowi Pepe (Jarkko Lahti, tytułowy Olli Mäki), którego bogowie wydają się dręczyć tylko dla zabawy. Mężczyzna traci właściwie wszystko: pracę, rodzinę, swoją codzienną rutynę w miejscu, gdzie w soboty mieszkańcy lubią przedyskutować kwestie dotyczące egzystencji. Nigdy nie traci jednak nadziei.

Podczas odwołanego wieczoru kawalerskiego mężczyzna próbuje zaprzyjaźnić się z wrogim gościem, a pan młody odzyskać narzeczoną.

W środku afrykańskiej pustyni psuje się autobus z kilkunastoma pasażerami. Kierowca pomylił trasy, benzyna się skończyła, a do najbliższych osad ludzkich jest kilka dni drogi na piechotę. Jeden z uczestników „wycieczki” zaprawiony w wędrówkach przez pustynię postanawia wyruszyć po pomoc. Reszta zostaje w autobusie czekając na ratunek. Początkowo pasażerowie zabijają nudę alkoholem i bezsensownymi rozmowami. Po jakimś czasie dochodzą oni jednak do wniosku, że w ramach rozrywki wystawią w tych niesprzyjających „okolicznościach przyrody” „Króla Leara”. Podczas pracy nad „adaptacją” ujawniają się różnice między podróżnikami.