Filmy pijaństwo, nagość, narkotyk, przemoc

Serial opowiada o pracy policjantów z Wydziału Kryminalnego stołecznej policji. Główny bohater, komisarz Adam Zawada to policjant z wieloletnim doświadczeniem i niezwykłym detektywistycznym talentem. Bezkompromisowy dla przestępców, oddany swojej pracy i uparcie szukający prawdy, jest jednym z najlepszych policjantów w mieście. Do zespołu Zawady należy dwoje młodych policjantów. Marek Brodecki - dynamiczny i pełen zaangażowania, "prawa ręka" komisarza Zawady. Rzetelny i odpowiedzialny. Nową siłą w zespole jest podkomisarz Basia Storosz, która tuż po szkole trafia do Policji. W Wydziale Kryminalnym zdobywa pierwsze szlify w tym niełatwym zawodzie.

Opowieść o 12-latku Shaunie (Thomas Turgoose), który w połowie lat 80-tych stracił ojca w wojnie o Falklandy. To wydarzenie spowodowało u niego zamknięcie się w sobie oraz alienację wśród szkolnych rówieśników. Pewnego dnia, gdy wraca do domu, napotyka grupę skinheadów, z którymi sie zaprzyjaźnia. Kłopoty jednak zaczynają się wówczas, gdy z więzienia wychodzi Combo - zdeklarowany nacjonalista. Chłopak zafascynowany ideologią wstępuje do jego ekipy.

Trzy historie rozgrywające się w Maroku, Tunezji, Meksyku i Japonii. Wszystkie zaczynają się dziwną tragedią małżeństwa na wakacjach i wszystkie się ze sobą łączą. Jest to współczesna wersja biblijnej opowieści o budowaniu wieży Babel, w której brak porozumienia między bohaterami stanowi główną przyczynę ich dramatów.

Léos Carax na własnej skórze zweryfikował prawdziwość powiedzenia o rodzącym się w bólach sukcesie. Realizacja Kochanków z Pont-Neuf przeciągnęła się do trzech lat, pochłonęła 28 milionów dolarów i doprowadziła do rozpadu związku reżysera z Juliette Binoche. Na domiar złego film poniósł także komercyjną klęskę. Jednak z perspektywy czasu Kochankowie z Pont-Neuf wydają się najbardziej spełnionym artystycznie dziełem Caraxa. Historia skomplikowanej relacji łączącej bezdomnego cyrkowca i ślepnącą malarkę wypełnia melodramatyczny schemat zaskakującą energią. Gwałtowna opowieść o uczuciu rozpiętym między ekstazą a depresją ostatecznie brnie w stronę rzadko spotykanego u Caraxa optymizmu. W słynnym finale tonący w Sekwanie bohaterowie zostają wciągnięci na pokład barki rodem z klasycznej Atalanty. Wymowna scena nie pozostawia wątpliwości: wirtuozeria Caraxa dorównała klasie samego Jeana Vigo.

Film jest portretem Medellin, jednego z najbrutalniejszych miast na ziemi, w którym narkotyki, ślepa przemoc, dewocja religijna i wysoka kultura są ze sobą nierozerwalnie powiązane. Barbet Schroeder, obywatel świata urodzony w Kolumbii, pokazuje tragiczne sprzeczności wyniszczające kraj, który mimo wszystko kocha.

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Historia brytyjskiej sceny muzycznej od lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Tony Wilson jest ambitnym, ale sfrustrowanym prezenterem telewizyjnym, szukającym swojego powołania. Po koncercie mało znanego wówczas zespołu Sex Pistols namawia stację telewizyjną, by nagrała ich występ. Ruch okazuje się strzałem w dziesiątkę. Niedługo potem do jego drzwi zaczynają dobijać się kolejne kapele z manchesterskiej sceny punkowej. Niesiony na fali muzycznej rewolucji Wilson wraz z przyjaciółmi zakłada legendarną wytwórnię Factory Records, dzięki której zespoły takie jak Joy Division i New Order na zawsze odmieniły oblicze muzyki.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".