Filmy 1971

Sandy (Art Garfunkel) i Jonathan (Jack Nicholson) to kumple z college'u. Jonathan świetnie radzi sobie z kobietami, zaś Sandy jest chorobliwie nieśmiały. Więc Jonathan postanawia wprowadzić kolegę w arkana sztuki uwodzenia. Namawia go do eksperymentowania z kobietami. Sandy nieświadomie zakochuje się w dziewczynie Jonathana, która niespodziewanie zaczyna okazywać mu sympatię. Jonathan nie może się z tym pogodzić. Drogi przyjaciół rozchodzą się, by po kilku latach skrzyżować się ponownie.

Juan Miranda (Steiger) jest meksykańskim rabusiem o sercu Robin Hooda. John Mallory (Coburn) jest irlandzkim rewolucjonistą, specjalistą od materiałów wybuchowych, który przybył do Meksyku, by poćwiczyć swoje umiejętności. Razem stanowią wybuchową mieszankę. Przypadkiem przyłączają się do meksykańskich rewolucjonistów stając się ich bohaterami. Walczą z uzbrojonymi przeciwnikami i ryzykują życie w pociągu pełnym materiałów wybuchowych!

Przedsiębiorca, budowniczy autostrad wpada wraz z autostopowiczami w przepaść... Na całe szczęście samochód ląduje na drzewie. Trójka pasażerów ratuje wprawdzie życie, ale z drugiej strony zostaje uwięziona nad przepaścią. Odcięci od świata, na dużej wysokości są skazani wyłącznie na swoje towarzystwo. Ta "przymusowa bliskość" powoduje, że mąż autostopowiczki, nieco pobudliwy wojskowy, zaczyna podejrzewać właściciela samochodu o romans z żoną. Sytuacja komplikuje się dodatkowo, gdy okazuje się, że konkurencja przedsiębiorcy zrobi wszystko, by nie wyszedł cało z tej opresji...

Bohater, Gustaw Aschenbach jest kompozytorem (w noweli pisarzem), którego utwory ujawniają wytworne samoopanowanie, znamienne piętno mistrzostwa. Wiedziony tajemniczą siłą porzuca uporządkowany i perfekcyjnie zbudowany świat, by wyruszyć w podróż. Wędrówka Aschenbacha ma znaczenie inicjacyjne, jest metafizyczną wyprawą w głąb sacrum, ku śmierci. Rola inicjacji jest zawsze ta sama - symbole wędrowania, próby inicjacyjne mają zbudować naszą wewnętrzną ontologię, dostarczyć wiedzy o świecie i sobie samym. Kompozytor przybywa do Wenecji, która jest miastem i nie jest jednocześnie, lądem stałym i morzem. To miejsce doskonałe dla rytuałów inicjacyjnych - medialne i niejednoznaczne. Każdy taki rytuał zakłada obecność opiekunów - mediatorów. Tadzio, boski chłopiec będzie towarzyszem ostatniej drogi Aschenbacha. Namiętność do miasta i mitycznego przewodnika, Psychopomposa wyznacza trudy ostatniej wędrówki. Tadzio skupia w sobie apollińską harmonię i dionizyjską zmysłowość. Prowokuje do dyskusji o pięknie. Wiedza, jaką uzyska bohater filmu podczas ostatniej wędrówki mówi, iż piękno nie musi być owocem naszej pracy, piękno może się rodzić spontanicznie, bez naszego udziału. Ma rację Alicja Helman, gdy mówi, że wokół antynomii piękna zorganizowany jest konflikt i noweli i filmu. Wiedza, którą uzyska w drodze inicjacyjnej Aschenbach to tragedia mistrza, który sądził inaczej. Aschenbach z pomocą boskiego dziecka podjął drogę ku pełni, a świat z respektem przyjął wiadomość o jego śmierci.

Film został utrzymany w konwencji snu. Andrzej ma czterdzieści lat i odbywa symboliczną podróż w przeszłość. Chce wyjaśnić motywy samobójstwa swojego przyjaciela – Maksa. W jego wizjach ciągle pojawiają się widma osób, z którymi był kiedyś blisko związany.

Akcja rozgrywa się w okupowanym przez Japończyków Szanghaju, w latach dwudziestych naszego stulecia. Mistrz szkoły walki zostaje otruty przez konkurencję. Jego najlepszy uczeń poprzysięga zemstę. Świadom grożącego niebezpieczeństwa samotnie wdziera się na teren kontrolowany przez znienawidzonego okupanta.

Jedna z podopiecznych sierocińca znajduje rannego żołnierza Unii. Nie mogąc oddać go w tak ciężkim stanie do więzienia, kobiety postanawiają go wyleczyć. Kilka dni później John McBurney odzyskuje przytomności i powoli zaczyna wracać do zdrowia. Niestety otoczony kobietami nie potrafi być wobec ich obojętny. Problem w tym, że wobec wszystkich, a prawda wkrótce wychodzi na jaw i John przekonuje się, że nie ma nic gorszego niż zemsta zdradzonych kobiet.

Akcja rozgrywa się w dzikich i malowniczych sceneriach Dzikiego Zachodu. Dwie groźne bandy, uzbrojone po zęby, nie przebierając sił i środków walczą zaciekle o skrawek ziemi z bogatym złożem ropy. Jak to w westernach, mamy strzelaniny, bójki, konne pościgi, niezłomnego szeryfa, tylko jest jedna różnica… hersztami obu gangów są nie kowboje, ale bezwzględne kowbojki.

Miś Kudłatek to mały, sympatyczny niedźwiadek. Ma wielu przyjaciół i przeżywa różne przygody – w mieście i na wsi, w lesie, nad morzem i w parku, w towarzystwie zwierząt i dzieci.

W nietypowym westernie Michaela Winnera szeryf (Burt Lancaster) jest zdeterminowany wymierzyć sprawiedliwość ranczerowi, który przypadkowo zabił starszego mężczyznę podczas pijackiego szaleństwa.