Filmy 1972

Film poświęcony jest prawdziwej historii jaka wydarzyła się z końcem lat 60. XX wieku w Wenezueli rządzonej wówczas przez juntę wojskową. Rozstrzeliwała ona każdego złapanego komunistę krwawo tłumiąc ruch rewolucyjny tworzący się w Ameryce Południowej. Trzej bohaterowie tej opowieści uciekają z więzienia, by w konspiracji rozpocząć walkę z reżimem. Film był realizowany m.in. w Chile.

Właściciel Powers Real Estate Agency wynajmuje Spirito Santo, aby pojmał bandytę, który kradnie broń należącą do armii. W pojedynkę atakuje konwoje, a następnie odsprzedaje broń meksykańskiemu generałowi, który chce przejąć władzę w Meksyku. Jedyna informacja na temat bandyty dotyczy jego ubioru - cały jest ubrany na czarno.

Po powrocie z jednej ze swoich zwykłych podróży służbowych inżynier Antonio odkrywa w swoim ogrodzie martwe ciało Massimo, swojego sąsiada, postrzelonego w głowę kulą z pistoletu. Anna, żona inżyniera, przyznaje się do winy. Po ukryciu ciała pod stertą liści Antonio słucha wyjaśnień kobiety na temat jej tragicznego czynu. Zmęczona samotnością spowodowaną jego częstymi podróżami i chcąc mu zrobić na złość skupiła swoją uwagę na Massimo. Zaczęła go uwodzić, aż stała się częścią jego życia jako kochanka. Uzależniony od narkotyków i przyzwyczajony do częstego towarzystwa kobiet młody mężczyzna wkrótce znudził się Anną. Zaczął ją zdradzić, upokarzał, a w końcu oddał ją swoim przyjaciołom. Doprowadzona do wściekłości po ostatnim afroncie zastrzeliła go.

Grupka bandytów składająca się z ojca i jego dwóch synów dokonuje napadu na pociąg. Kradną skrzynię pełną dolarów należących do drobnych farmerów z La Paz. Pieniądze te miały posłużyć do spłacenia długów w banku należącym pana Graya. W rzeczywistości to Gray zlecił ten napad, aby w ten sposób uniemożliwić farmerom spłatę długów i móc przejąć ich ziemie.

Giorgia (Monica Vitti) jest nieszczęśliwą gospodynią domową, zmęczoną małżeństwem z mężem Amedeo (Orazio Orlando). Od pewnego czasu zaczyna słyszeć głos, który nakazuje jej wykonywanie niecodziennych czynności, zgodnych z jej rzeczywistymi chęciami, a sprzecznych z konwenansem.

Florencja, XIV wiek. Radosne przygody dwóch złodziei, Buffalmacco (Enrico Montesano) i Bruno (Pippo Franco). Żartują z Calandrino (Andrea Fabbricatore), zmuszając go za dziesięć florenów do zakupu kamienia, który powinien uczynić niewidzialnym tego, kto go posiada.

Dawno, dawno temu był drwal, jego żona i ich siedmiu chłopców. Żyli w biedzie i zostali zmuszeni do ciężkiej pracy na zamku, w którym Rosemonde, mała księżniczka, jest kochana przez swoich rodziców, którzy nie wiedzą już, co jej dać. Cierpi na samotność. Ich ostatni dar, niebieski motyl, unosi wiatr. Pomimo wszystkich badań króla, pozostaje on nie do wyśledzenia. Ląduje u Tomcia, do ostatniego urodzonego drwala. Chłopiec przyniesie go osobiście małej księżniczce. Cieszy się, że w końcu znajduje towarzysza, każe mu obiecać, że znów go zobaczy, ale nadchodzi głód. Drwal nie jest już w stanie zaspokoić potrzeb rodziny, więc traci dzieci w lesie. Tomcio, który słyszał, jak rodzice przygotowują się na stratę, podnosi białe kamyki i rozrzuca je na ścieżce. Żeby dzieci mogły iść do domu. Drwal próbuje ponownie następnego dnia, a Tomcio zdążył tylko zabrać okruchy chleba...

Przez wietnamską wioskę nad rzeką Bien Hai przebiega linia demarkacyjna. Losy mieszkańców wioski, bohaterskich mężczyzn i kobiet walczących o wyzwolenie swego kraju są tutaj symbolem dziejów całego narodu.

Pewnego dnia Brat Lis usłyszał, jak Brat Królik przechwalał się w lesie, że jest najdowcipniejszy na świecie. Lis był bardzo zdziwiony, gdyż spryt jest jego mocną stroną. Postanowił więc dać Królikowi nauczkę, wymyślając na niego różne pułapki. Ale sprytny Królik w ostatniej chwili z nich ucieka.