Filmy monolog

Kwiecień 2003 r. Młody alpinista, podczas samotnej wędrówki, zostaje uwięziony w rozpadlinie skalnej w niedostępnych górach Utah. Zaczyna się dramatyczna walka o przetrwanie.

Autorskie spojrzenie pięciu hiszpańskich reżyserów na ludzką codzienność w czasach pandemii koronawirusa.

Szczątki satelity uderzają w stację kosmiczną na orbicie ziemskiej niszcząc i zabijając niemalże wszystkich poza parą astronautów (Sandra Bullock i George Clooney), którzy walczą o przetrwanie i powrót do domu.

Historia starzejącej się, doświadczonej życiem i schorowanej doktorowej Marty, borykającej się z nudą i wspomnieniami. Żyje ze swym mężem w małym miasteczku. Przypadek sprawi, że przypomni sobie, czym jest miłość, a nawet fizyczna fascynacja. Spotkanie z młodym mężczyzną i jego tragiczna śmierć w trakcie wspólnej kąpieli wywołują w niej uczucia i reakcje, jakich sama się nie spodziewała.

Reżyser filmowy przeżywający kryzys artystyczny zastanawia się nad wyborami dokonanymi w życiu. Wspomina swoje dzieciństwo z lat 60. i młodość z 80.

Mieszkaniec Nowego Jorku, Monty Brogan (Edward Norton), niegdyś wybitny uczeń tamtejszej szkoły średniej oraz koszykarz, w pogoni za łatwą kasą staje się dilerem narkotykowym, który bez wyrzutów sumienia zarabia na ludzkiej krzywdzie. Przez swoją chciwość w końcu zostaje złapany. Dostaje 7 lat więzienia. Ostatnie dni na wolności spędza ze swoimi prawdziwymi przyjaciółmi, Jacobem (Philip Seymour Hoffman) oraz Fracessem (Barry Pepper). Próbuje się pozbierać i podsumować swoje życie, jednocześnie walcząc ze strachem. Boi się tego że w "pace" będzie tylko zastraszonym "białasem" bez przyjaciół. Myśli o samobójstwie. W końcu podejmuje drastyczne kroki i postanawia spojrzeć przyszłości w twarz.

Johnny Depp wciela się w rolę atrakcyjnego i zuchwałego artysty, który łamał wszystkie reguły i to w chwili, gdy dopiero powstawały zasady rządzące współczesnym światem. Lata 60-te XVII wieku, mieszkańcy Londynu byli wówczas świadkami nie tylko wielkiego rozkwitu nauki, sztuki i religii, ale również zawrotnej kariery hrabiego Rochestera.

Opowieść o dwóch kobietach mieszkających w odosobnionym domku nad brzegiem morza. Znana aktorka Elizabeth Vogler (w tej roli Liv Ullmann) uparcie milczy, by w ten sposób zdystansować się do świata i ludzi... Pielęgniarka Alma (Bibi Andersson), której zadaniem jest opieka nad Elizabeth, wręcz przeciwnie - wierząc w sympatie milczącej pacjentki opowiada jej o swoich najintymniejszych przeżyciach.

Kręgosłupem formalnym filmu są stylizowane na dokument monologi kilku kobiet. Z tych „solowych etiud” powstaje pełnowymiarowa „kolekcja” – nomen omen – psychologicznych „sukienek”. Nie są to jednak portrety, raczej opisy newralgicznych momentów życia. To najbardziej z możliwych kameralne zderzenie czasu z przestrzenią. Czas „materializują” oniryczne, bardzo malownicze impresje, z pozoru niezwiązane z opowieściami kobiet; są jednak bodaj najistotniejszymi kontrapunktami filmowej opowieści. Poetyckie „obrazki” przekazują to co niewypowiedziane wprost przez bohaterki filmu. Nieobecna „fabularność” nie zwalnia opowieści – każda z postaci, wykreowana przez czołówkę polskich aktorek, jest zaskakująco dynamiczna, udramatyzowana, niezwykle wiarygodna, wręcz przeszywająca. Całość wieńczy zaskakująca pointa, kontrowersyjne „ujawnienie obecności” tajemniczego katalizatora kobiecych zwierzeń. Kim jest? Ślepym losem? Nieobliczalnym wyrzutem sumienia? Kimś, z natury rzeczy, rodzaju męskiego? Odpowiedzi na te tajemnicze pytania trzeba szukać aż do ostatniej sceny, ostatniego kadru filmu.

Opowieść o dwóch samotnych matkach, które rodzą swoje dzieci tego samego dnia.