Filmy kobieca nagość, wanna, lata 60.

Przeszukaj katalog

Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje kobieca nagość, wanna, lata 60.. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach.

Była czeska gwiazda poszukuje szczęścia i pracy w Nowym Jorku. Lecz z gwiazdy stała się żebraczką. Los odmienia się po spotkaniu z młodą Krystyną, również Czeszką i aktorką.

Lektor

7,6
Nastolatek zakochuje się w starszej kobiecie. Lata później już jako student odkrywa, że ukochana jest oskarżoną w procesie o nazistowskie zbrodnie.

The Doors

7,7
Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.


Fantastyczna i zabawna historia Serga Gainsbourga. Film w którym, mały żydowski chłopczyk przechadza się po okupowanym przez nazistów Paryżu i w którym nieśmiały młody poeta próbuje oczarować swingujące kabarety lat sześćdziesiątych. Na ekranie twory jego umysłu ucieleśniają się, a jego natchnienie idzie w parze z wywołującymi skandale historiami miłosnymi. Wszystko to złożyło się na wywrotowy film, którego główny obywatel wprawił w drżenie całą planetę.

Kształt wody

6,2
7,7
Baśń dla dorosłych, której akcja rozgrywa się u szczytu zimnej wojny, w Stanach Zjednoczonych około roku 1962. Elisa (Sally Hawkins) wiedzie monotonną, samotną egzystencję, a całą noc pracuje w pilnie strzeżonym, sekretnym laboratorium rządowym. Jej życie zmienia się na zawsze, gdy wraz z koleżanką z pracy, Zeldą (Octavia Spencer), odkrywa, że w laboratorium przeprowadzany jest otoczony ścisłą tajemnicą eksperyment, który zaważyć może na przyszłych losach świata.
Podróżujący po świecie fotograf National Geographic, Robert Kincaid (Clint Eastwood) i gospodyni domowa Francesca Johnson nie zamierzają wywrócić swojego życia do góry nogami. Każde z nich osiągnęło punkt, w którym już niczego nie oczekuje się od życia. Jednak po czterech dniach spędzonych w swoim towarzystwie, odnaleźli miłość, która każdemu zdarza się wcześniej, lub później... w ich przypadku później. Film o miłości, wyborze i konsekwencjach.
Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.
Kiedy w 2004 roku umiera Inge, babcia Larsa Torviksa, ten zostaje spadkobiercą rodzinego gospodarstwa, w którym Inge przeżyła niemal całe swoje życie od 1920 roku. Fakt ten stawia go przed sporym dylematem, czy sprzedać posiadłość, czy pozostać przy rodzinnych włościach. W podjęciu odpowiedniej decyzji pomagają mu przywołane w pamięci opowieści Inge...
Spotkanie po latach ósemki przyjaciół ze szkolnej ławy staje sie okazją do sympatycznych wspomnień z lat uczniowskich szaleństw i próbą przeżycia nowych, już dorosłych przygód pod hasłem "stara przyjaźń nie rdzewieje".
Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".
Słowa kluczowe

Proszę czekać…