Filmy sen

Już w Tramwaju, niemym debiucie reżyserskim Krzysztofa Kieślowskiego, ujawniają się wątki i znaki szczególne autora trylogii „Trzy kolory”. Prosta opowieść o chłopaku i dziewczynie, którzy spotykają się w tramwaju nocnym i nawiązują grę spojrzeń, to uniwersalna historia, która mogłaby przydarzyć – a często się przydarza – każdemu, portretując tym samym ludzkie mijanie się. Znudzony prywatką, nieprzystający do reszty towarzystwa chłopak, opuszcza mieszkanie i podbiega do uciekającego tramwaju. Udaje mu się do niego dostać w ostatniej chwili. Wagon pustoszeje i nieśmiały bohater zostaje w nim sam na sam z pełną rezerwy blondynką. Kamera, w zbliżeniach i detalach, rejestruje tę wymianę spojrzeń, grę przyciągania i odpychania. Niemożność porozumienia się podkreśla wojerystyczny sposób filmowania przez pryzmaty – szyby, tablice, poręcze. Minimalizm środków daje w efekcie maksymalny efekt, jakim jest koda filmu.

We śnie dziewczynka staje się dorosła.

Alojzy Piórko, szeregowy urzędnik, śni, że fruwa nad miastem i zaprowadza nowy ład w swoim miejscu pracy: wydłuża płatny urlop do dwóch miesięcy, a dni wolne w tygodniu do trzech…

Serial rozpoczyna się od procesu Staszka (Tomasz Schuchardt), syna naczelnika Pogotowia Górskiego Jana Tarnowskiego (Bogusław Linda). Chłopak jest oskarżony o pobicie wykładowcy. Dostaje wyrok w zawieszeniu i opiekę kuratorską. Rezygnuje ze studiów prawniczych, opuszcza Kraków i wraca do Zakopanego. W domu nie przyznaje się matce ani do procesu, ani do porzucenia studiów. Jedyną osobą, która zna prawdę, jest jego ojczym Witold. Co czeka Staszka w Tatrach? Czy zostanie ratownikiem, podobnie jak ojciec? Czy wśród członków załogi GPR chłopak znajdzie prawdziwych przyjaciół?