Filmy prl, lata 70.

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

"Dziewczyny do wzięcia" to opowieść o jednodniowej przygodzie młodych dziewcząt, pragnących przerwać monotonię wiejskiego życia. Trzy panny z podwarszawskiej miejscowości przybywają do stolicy po odrobinę wielkomiejskiego blichtru, z nadzieją na rozrywkę, poznanie mężczyzny, może – w perspektywie – trwały związek. Wpadają w oko dwóm młodzieńcom, równie skrępowanym jak one. Gdy wydaje się, że przyjdzie skończyć dobrze rozpoczęty wieczór, sytuację i męski honor ratuje znajomy kelner światowiec, który zaprasza całe towarzystwo do siebie.

Janek i Wanda zajmują pokoik w starej willi. Pewnego dnia otrzymują przydział na nowe mieszkanie.

Uczniowie technikum samochodowego są dość nietypowi. To wieczorowa szkoła dla pracujących, którzy z różnych przyczyn zaniechali kształcenia się. Jako dorośli ludzie chcą nadrobić zaległości i zdobyć świadectwo dojrzałości. Mają codzienne problemy, ciężką pracę, bywa, że zasypiają na lekcjach. Niedorzecznie tłumaczą się z nieodrobionej pracy domowej, a czasami wypracowania piszą im ich własne dzieci… Do wytrwałości w podjętym wyzwaniu zachęca ich profesor języka polskiego, który jest surowy i wymagający, ale też wyrozumiały… Nie wszystkim uda się osiągnąć cel, lecz ci, którzy wytrwają, z sentymentem będą wspominać swego nauczyciela…

Artur (Roman Wilhelmi) w wieku 45 lat wyprowadza się z domu. Zostawia porządną pracę w instytucie, rodzinę i przyjaciół. Takie zachowanie wprowadza nie lada zamieszanie w gronie jego bliskich, którzy starają się pomóc. Chociaż Artur zadbał o kwestie finansowe swoje i rodziny, nikomu się nie naprzykrzał i nie wchodził w drogę, jego otoczenie uważało, że potrzebuje opieki. Zaczęto go nachodzić. Osobnik mieszkający w dworcowym hotelu i stołujący się w dworcowych barach, potrzebujący oddechu i samotności stanowi temat wart drążenia zarówno dla psychiatry dr Barcza (Janusz Zaorski) jak i Marka (Jan Englert) dziennikarza o podupadającej pozycji, który dzięki materiałowi o Arturze chce powrócić na szczyt.

Animowany film krótkometrażowy opowiadający historię Polski w latach 1939-1989.

Jerzy Kudelski, pseudonim Belus, przygotowuje napad, w którym stawką są duże pieniądze. Musi znaleźć zaufanych ludzi, którzy będą w nim uczestniczyć. Sprawdza ich wszystkich, wydając wcześniej policji jako sprawców planowanego skoku na sklep jubilera. Tylko jeden z nich załamuje się podczas przesłuchania i wyjawia plan fikcyjnego napadu. Zemsta Belusa dosięga go we własnym domu, pocięty brzytwą trafia do szpitala w dniu swojego ślubu. W tym samym czasie milicja próbuje znaleźć dowody obciążające Belusa. Funkcjonariusze Milde i Górny wciągają do współpracy studenta, który ma na swoim koncie sfałszowaną maturę. Chłopak zgadza się być wtyczką, chociaż w pewnym momencie rodzą się w nim wątpliwości natury moralnej. Czy stróże porządku mają prawo stosować prowokację? Kto wygra w wojnie nerwów? W przestępczym świecie nie można zaufać nikomu...

Pierwotnie wyświetlana w kinach przed seansami, później także w telewizji jako cykl dokumentalny, była narzędziem peerelowskiej propagandy. Prezentowano w niej wydarzenia ze świata polityki, kultury, nauki, sportu oraz dokumentowano życie codzienne zwykłych ludzi.

Rok 1970 przynosi zmianę władzy i propagandę sukcesu, jaki odnosi socjalistyczne państwo. Przełom roku 1980 to powrót do polityki „poszukiwania wroga wewnętrznego” i rzeczywistość naznaczona obecnością w propagandzie Jerzego Urbana i generała Jaruzelskiego, jako męża opatrznościowego narodu polskiego. Naczelną zasadą, jaka przewodziła naszym przywódcom, była miłość do Kraju Rad. Przez ponad 40 lat godziła ona w najbardziej żywotne polskie interesy; swoista radziecka okupacja wypierała z Polaków świadomość niepodległego państwa. Opowiedziana przewrotnie, bo z humorem, historia PRL-u może odpowiedzieć na pytanie, dlaczego próbuje się budować pomniki dawnemu ustrojowi...