Filmy praca, lata 60.

Witajcie w Epoce Odrzutowców. Jest rok 1963. Druga Wojna Światowa i konflikt w Korei to przeszłość. Nadchodzi nowa, Zimna Wojna. Świat balansuje na krawędzi rewolucji kulturowej, a powietrzu czuć nadchodzące zmiany. W tym świecie, gdzie podróż powietrzna jest oznaką bogactwa, PanAm jest najlepszą marką. Jego samoloty są lśniące i efektowne, piloci są niczym gwiazdy rocka, a stewardessy są najbardziej pożądanymi kobietami na świecie. Są one nie tylko młode i piękne, żeby właściwie reprezentować PanAm muszą być też wykształconie kulturalne i eleganckie. Są szkolone, by móc sobie poradzić ze wszystkim - od sytuacji awaryjnych w czasie lotu po niechciane awanse. Te pierwsze feministki tworzą potężnym elitarnym klubem, mogą cieszyć się rzadką dla kobiet w ich wieku możliwością zagranicznych podróży i jedną z niewielu możliwości kariery, która daje im możliwość zyskania władzy i szacunku.

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.

„Rozwodów nie będzie” to film złożony z trzech nowel, połączonych wspólnym miejscem akcji – Urzędem Stanu Cywilnego w Warszawie. Bohaterami „Zdarzenia I” są Tomek i Alina. Właśnie szykują się do ślubu. Akcja „Zdarzenia II” zawiązuje się na prywatce, gdzie Marek poznaje piękną Joannę, uchodzącą za dziewczynę nie do zdobycia. W „Zdarzeniu III” Kasia i Tadek uciekają z domu, by się pobrać.

Do działu kadr fabryki zgłasza się młody robotnik Henio. Zanim zostanie zatrudniony, musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów i wykonać badania lekarskie. Potem musi przejść kurs BHP i instruktaż przeciwpożarowy...

Praca dyplomowa brytyjskiego reżysera zrealizowana pod opieką Stanisława Różewicza, pierwsza zachowana rejestracja treningu wokalnego i fizycznego aktorów, prowadzonego przez Jerzego Grotowskiego, obrazująca jego ówczesne badania nad działaniami rezonatorów. Materiał powstał w okresie przygotowań Teatru 13 Rzędów do spektaklu „Tragiczne dzieje doktora Fausta” wg Christophera Marlowa (premiera, zarazem polska prapremiera dramatu, 23 kwietnia 1963 roku). Zawiera ponad sześciominutowe fragmenty tego spektaklu, przedstawiające przede wszystkim Zbigniewa Cynkutisa w roli tytułowej, ale także Renę Mirecką (Mefista). Grotowski udzielił też wywiadu do filmu, został nagrany przy kościoła „na górce” w Opolu. Artysta był związany z miastem od 1959 do 1964 roku, kiedy kierował Teatrem 13 Rzędów, przekształconym z czasem w Teatr Laboratorium 13 Rzędów, działającym przy Rynku w klubie Maska. Film otrzymał Nagrodę DKF „Zygzakiem” na Festiwalu Filmów PWSTiF, Warszawa, 1964 rok.

Na głęboką prowincję do biednej wiejskiej szkółki przyjechała nowa nauczycielka. Rozpoczyna swój pierwszy dzień pracy od spotkania z dziećmi i rodzicami. Poznaje dzieci, po kilkoro w czwartej i trzeciej klasie. Uczniowie mają duże zaległości z polskiego i matematyki, poza wsią nie widziały świata.