Filmy Rumunia

Delia, młoda Rumunka przyjeżdża do Bukaresztu z rodzicami, żeby odebrać nagrodę, jaką wygrała w konkursie organizowanym przez producenta napojów gazowanych. Nagrodą jest piękny, nowy samochód. Delia musi jeszcze stanąć przed kamerą i wystąpić w reklamówce. Wszystko idzie gładko do momentu, kiedy staje się jasne, że Delia i rodzice mają inne pomysły na to, co zrobić z nowym autem. A sponsor konkursu potrzebuje uszczęśliwionej zwyciężczyni z olśniewającym uśmiechem… Złośliwa satyra i jednocześnie psychologiczny portret społeczeństwa zepsutego swoim zniewoleniem przez kapitalizm i konsumpcję.

Mamy tutaj do czynienia z bohaterem zbiorowym, którym są Cyganie i to co ich najbardziej wyróżnia: śpiew, taniec i muzyka. Dokument jest rejestracją świata romskiego, bez jakiegokolwiek głosu z offu. Umożliwia to zagłębienie się i poznanie obcego nam świata.

Jack Dech po zniszczeniu trancerów, próbuje znaleźć drogę ucieczki z wymiaru Orpheus. Jedynym sposobem okazuje się tajemniczy kryształ. Nasz bohater wyrusza więc wraz z Prospero do miejsca, gdzie według prastarych księg jest on przechowywany. W tym samym czasie niedobitki trancerów przywracają do życia swojego władcę Lorda Calibana.

Młody szlachcic Zachary zostaje ugryziony przez wampirzycę. Zmienia go w wampira, ale coś idzie nie tak i pozostaje mu ludzka dusza. Nie mogąc pogodzić się ze swoja nową egzystencją, zaczyna zabijać wszystkich krwiopijców jakich znajdzie. Teraz po wielu wiekach niekończącej się walki, przyszła pora by zmierzyć się z Ashem, jednym z najstarszych żyjących wampirów.

Pewnego dnia malutkie, amerykańskie miasteczko, zostaje zaatakowane przez opancerzone maszyny, szukające złóż uranu. Po pierwszym ataku większość mieszkańców zostaje zabita. Jednak garstka ocalałych chroni się w biurze szeryfa. Ale by uciec muszą zniszczyć krążące po miasteczku maszyny.

Architekt wraz ze swoją asystentką przybywa pod opuszczony pomnik z czasów komunizmu. Monument ten upamiiętniający bunt marynarzy z pancernika Potiomkina w 1905 roku staje się okazją do polemiki z filmem Siergieja Eisensteina i odkłamywania zawartej w nim propagandy.

Pewnego ranka uporządkowane życie Lucíi rozpada się na kawałki. Jej firma bankrutuje, szef ucieka z zaległymi pensjami, przyjaciółka zapada się pod ziemię, a bohaterkę zaczynają prześladować złowieszcze czarne ptaszyska. Na dodatek zza ściany dobiegają uporczywe dźwięki operowej arii. Wizyta w mieszkaniu muzykalnego sąsiada na zawsze zmieni los uporządkowanej programistki. Garsonkę zamienia na chińską sukienkę, a biurko na kierownicę taksówki, by co dzień przemierzać ulice Madrytu w poszukiwaniu zarobku, miłości i zemsty.

Tańce, zabawa, alkohol, gwar rodzinnego świętowania. Grupa Romów w Transylwanii ma tradycję przekazywania kielicha, która przypomina tradycję rodzin arystokratycznych. Niepozorny przedmiot, relikt z przeszłości, który wydaje się być antropologiczną ciekawostką, w tamtejszych rodzinach pełni ogromnie ważną funkcję. To herb, symbol prestiżu, który może trafić tylko do męskich potomków rodziny. Młode aranżowane małżeństwa, takie jak bohaterowie dokumentu, zmagają się z ogromną presją, jaką jest spłodzenie syna. Kłopoty z zajściem w ciążę czy urodzenie córki, prowadzą do konfliktów rodzinnych, a nawet grożą zakończeniem związku. Aby uniknąć tragedii, młode kobiety decydują się na aborcję selektywną.

Film powstał na podstawie bajek Jeana de la Fontaine'a. Karzełek Bimbo jest komentatorem wydarzeń rozgrywających się na ekranie. Tłumaczy postępowanie zwierząt i daje moralną ocenę ich charakterów i przywar.

W grudniu 1816 roku niejaki Henri Beyle, przyszły Stendhal (François Cluzet), podróżował przez Włochy bez żadnego celu poza poszukiwaniem szczęścia i piękna. Uwięziony w Terracinie zakochał się w melancholijnej młodej wdowie, Josephinie (Isabella Ferrari), która przedstawiła go mężowi swojej kuzynki Gabrielli (Margherita Buy), hrabiemu Nenciniemu (Giancarlo Giannini). Arystokrata na wygnaniu, żyje oddzielony od frywolnej żony, która pozostała w Neapolu. Przede wszystkim spotka tego, dla którego nie zawaha się później „ubrudzić”, aby przyjść i posłuchać jego muzyki, młodego Rossiniego (Pierfrancesco Favino), ukochanego maestro we Włoszech. Jeśli epopeja napoleońska rzeczywiście się skończyła, serca bohaterów tej opowieści wibrują romantycznymi złudzeniami i politycznymi rozczarowaniami.