Filmy demonstracja, płacz

Film na podstawie powieści W. Somerseta Maughama pt. "The Painted Veil". Opowiada historię lekarza i jego niewiernej żony, Kitty, którzy w latach 20-stych XX wieku przeprowadzają się do odległej chińskiej wsi, aby walczyć z epidemią cholery. Kitty przeżywa tam duchowe przebudzenie i ponownie zakochuje się w swoim mężu widząc jego poświęcenie dla pracy.

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Georges jest prezenterem telewizyjnym, który pewnego dnia otrzymuje tajemniczą paczkę z kasetą wideo. Na taśmie ktoś zarejestrował momenty z życia jego i jego rodziny. Z czasem nagrywane na kasetach filmy stają się coraz bardziej intymne. Georges postanawia pójść na policję, jednak ta odmawia pomocy. Mężczyzna zaczyna domyślać się, że autorem tajemniczych filmów może być człowiek, którego skrzywdził wiele lat wcześniej.

Billy Eliot to 11-latek wychowany w górniczej rodzinie, gdzie prym wiodą surowy ojciec i brat. By wskrzesić w dorastającym chłopcu wzorzec męskości, ojciec zaprowadza go na trening boksu. Jednak Billy nie pała pasją do tego sportu. Przez przypadek trafia na lekcję tańca klasycznego, gdzie okazuję się, że ma wielki talent. Zaczyna naukę baletu pod czujnym okiem niespełnionej primadonny, pani Wilkinson, która marzy, by Billy został tancerzem Królewskiej Akademii Tańca. Czy mu się to uda i jak zareaguje ojciec, gdy dowie się, że jego syn rękawicę bokserską zamienił na atłasowe baletki?

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.

To realistyczne opowiedziana rekonstrukcja tragicznych wydarzeń, jakie miały miejsce 30 stycznia 1972 roku w północno-irlandzkim mieście Derry, a które uwiecznił w swej piosence "Sunday Bloody Sunday" zespół U2. Film opowiada o jednym z kluczowych epizodów konfliktu w Irlandii Północnej. Żołnierze Armii Brytyjskiej otworzyli wówczas ogień do uczestników pokojowego marszu przeciwko internowaniu działaczy opozycji i wprowadzaniu stanu wyjątkowego w Ulster. W wyniku strzelaniny zginęło 13 osób, a 14 zostało ciężko rannych. To wydarzenie, zwane Krwawą Niedzielą, stało się punktem zapalnym konfliktu irlandzkiego. Okazało się główną przyczyną wojny domowej, w którą wplątanych zostało wielu młodych ludzi, "bojowników o wolność", którzy wstąpili w szeregi IRA - Irlandzkiej Armii Republikańskiej. Krwawa Niedziela rozpoczęła trwającą ponad 25 lat falę przemocy i terroru.

Po śmierci męża, Rosaria Parondi z czterema synami - Simone, Rocco, Ciro i najmniejszym Lucą - wyrusza do Mediolanu. Jeszcze za życia ojca wyjechał tam najstarszy syn - Vincenzo, i on teraz musi się zatroszczyć o przyszłość reszty rodziny. Vincenzo zdobywa tanie lokum dla rodziny, ale utrzymać wszystkich nie jest w stanie. Pierwszy zarobek, który trafia się braciom, to uprzątanie śniegu, oglądanego przez nich po raz pierwszy w życiu. Wkrótce Simone angażuje się jako bokser. Talent bokserski ma też Rocco, ale nie lubi walki. Próbuje pracować w farbiarni, lecz wkrótce zostaje wzięty do wojska. On jeden wie, że Simone ma już na sumieniu kradzież.

Londyn, rok 1962. Dwie nastolatki - Ginger (Elle Fanning) i Rosa (Alice Englert) - są nierozłączne; razem chodzą na wagary, debatują o religii, polityce i stylizacjach. Obie marzą o lepszym życiu niż to, które wiodą ich sfrustrowane matki. Ale gdy zimna wojna napotyka seksualną rewolucję, a groźba nuklearnego holokaustu się nasila, długoletnia przyjaźń między dwiema dziewczynami zaczyna pękać.

W październiku 1998 roku w miasteczku Laramie, w Wyoming, dwóch młodych ludzi śmiertelnie pobiło geja. Wkrótce po tym reżyser Moises Kaufman i członkowie nowojorskiego Tectonic Theater pojechali do Laramie. Aktorzy przeprowadzili ponad 200 wywiadów z mieszkańcami miasta.

Bezrobotny akrobata cyrkowy Abel Rosenberg (David Carradine) zna tylko jeden sposób przetrwania na arenie surrealistycznego cyrku, którym był Berlin w roku 1923 - jest to notoryczne pozostawanie w stanie nietrzeźwym. Jednak nawet to zamroczenie nie jest w stanie przysłonić zagrożenia i przerażającej tajemnicy - wszyscy jego znajomi, nawet ci najdalsi, giną w okrutny sposób. Czy Abel ocaleje, czy też jego umysł i dusza ulegną całkowitej destrukcji?