Filmy obrzęd

Kolumbia, lata 70. XX wieku, narkotykowi baronowie już niedługo zaczną rozdzierać kraj na strzępy, jednak dla przedstawicieli rdzennego dla północnej części kraju plemienia Wayúu życie płynie jeszcze dawnym torem. Odbywa się właśnie rytuał, po którym nastoletnia Zaida stanie się młodą kobietą, o której rękę starać się będą mogli młodzi mężczyźni. Tradycja i plemienna lojalność zaczną niestety niedługo ustępować chciwości i narkotykowym marzeniom, które sprawią, że żyjący niegdyś w symbiozie ludzie zaczną się stawać sobie wilkami. Krążące coraz częściej na kolumbijskim niebie amerykańskie metalowe ptaki nic sobie nie robią z rozgrywającej się pod nimi tragedii.

Grupa nastolatków ratuje się z katastrofy lotniczej. Na bezludnej wyspie czekają na ekipę ratunkową. W międzyczasie część z nich z dobrze ułożonych chłopców przeistacza się w agresywne i bezlitosne osoby, którymi zawładnęły najgorsze pierwotne instynkty.

W okresie Święta Zmarłych i Zaduszek przez współczesną Warszawę wędruje Anioł Stróż (G. Szapołowska) pod postacią kobiety w biało-czerwonej szacie. W połowie XIX w. w przeddzień Święta Zmarłych, na Wileńszczyźnie obchodzonych jako „dziady”, w rodzinne strony wraca widmo Poety (G. Holoubek), by wspomnieć niespełnioną miłość z młodości i losy konspirującej młodzieży. Ksiądz (T. Łomnicki) rozpoznaje w nim Gustawa. Na cmentarzu Guślarz (M. Komorowska) prowadzi obrzęd dziadów, do którego dołączają zjawy. W Salonie na Zamku Królewskim w Warszawie w okresie zaborów Senator (H. Bista) przyjmuje gości. W celi wileńskiego więzienia młody Gustaw kochanek (A. Żmijewski) przeobraża się w patriotę Konrada. Wszystkie te wątki łączą się w swobodnej adaptacji arcydzieła Adama Mickiewicza autorstwa Tadeusza Konwickiego. Jako uznany pisarz i doświadczony filmowiec, pochodzący spod Wilna, w przełomowym 1989 roku sięgnął po dramat romantyczny, dzieło kluczowe dla polskiej tradycji literackiej, miłosnej i niepodległościowej. Film był wydarzeniem artystycznym roku.

Film powstał na fali sukcesu poprzedniego dzieła duetu Reggio - Glass, Koyaanisqatsi. Poszukując intrygujących obrazów do Powaqqatsi reżyser przejechał Azję, Afrykę i Amerykę Południową. Film składa się z dwóch części. W pierwszej Reggio przedstawia nietknięty zachodnią cywilizacją świat. W części drugiej zderza go z powstającymi wielkimi aglomeracjami Azji i Ameryki Południowej, napływającą kulturą konsumpcyjną, telewizją, zanieczyszczeniami i slumsami.

Film zrealizowany według klasycznej recepty Hollywoodu z wielkimi gwiazdami w obsadzie. Amerykanin Brown (Richard Burton) przyjeżdża ze Stanów Zjednoczonych na Haiti. Dzieje jego romansu z żoną ambasadora, Marthą Pinedą (Elizabeth Taylor), jednego z państw Południowej Ameryki, którego dom jest jest azylem dla ofiar prześladowań politycznych, nakładają się na dramatyczny obraz kraju rządzonego przez dyktaturę Duvaliera.

Dokument przedstawia historię rodzaju ludzkiego opowiedzianą przez pryzmat nieznanych ludów, miejsc i tradycji.