Filmy klasztor

Do klasztoru przybywa student architektury. Jest młody, pełen sił witalnych. Podczas pracy w kościele pali papierosy, nie modli się. Styka się z ojcem prowincjałem – starym człowiekiem, który przeżywa z godnością ostatnie dni swego życia. Nawiązuje się między nimi pewne porozumienie, zainteresowanie. Student obserwuje z boku ostatnie dni tytułowego bohatera. Kiedy mnich umiera, młody człowiek reaguje buntem. Po kilku miesiącach opuszcza klasztor. Zanussi przedstawia śmierć jako coś, przed czym nie można uciec.

Bohaterem serialu jest kilkunastoletni chłopiec (w tej roli Rafał Wieczyński), prawdziwy mieszczuch, który spędza letnie wakacje z dala od wielkomiejskiego zgiełku, w kompletnej głuszy, w leśniczówce. Dzięki nowym przyjaciołom poznaje piękno polskiej przyrody, odkrywa nowe wartości, staje się prawdziwym miłośnikiem lasu.

W pewnym klasztorze buddyjskim w Nepalu umiera starsza schorowana mniszka. Pozostałe mieszkanki klasztoru, po ceremonii kremacji, na podstawie pomyślnych znaków, dochodzą do przekonania, że zmarła będzie się reinkarnować. Na tę okoliczność należałoby przeprowadzić tradycyjne rytuały, które pociągają za sobą pewne koszty. Niestety, budżet klasztoru nie udźwignie takich wydatków...Okazuje się, że zmarła pożyczała pieniądze niejakiemu panu Tashi. Dwie młode mniszki: Karma i Sonam zostają oddelegowane do odszukania owego tajemniczego mężczyzny...

Klasztor Urszulanek z Loudun był miejscem słynnych przypadków opętania i czarów, w których brał udział Urbain Grandier. Ten kościelny i światowy libertyn zainspirował swego rodzaju histerię, w którą wpada przełożonego tego klasztoru Matka Joanna od Aniołów oraz kilka jej podległych Urszulanek.

Zapierające dech w piersiach górzyste plenery i zabytkowe miasta – pamiętające pierwsze wieki naszej ery – uzmysławiają, jaką historię mają te ziemie. Filmowcy rozpoczynają podróż od Erewania, stolicy Armenii, wpół europejskiej, wpół wschodniej. Odwiedzają miejski bazar uginający się pod bogactwem warzyw i owoców. Rozsmakowali się w ormiańskim chlebie – lavaszu, baraninie, winie górskiej wodzie. Przypominają, że legendarna góra Ararat miała być przystankiem biblijnego Noe, ocalałego z dobytkiem z potopu. Zwiedzają tamtejsze winnice, wioski, klasztory, jezioro Sewan, miejsca wykute w skałach, wysoko położone cmentarze, wioski Kurdów. Wszędzie tam historia ludzkości, rolnictwa, religii i państwowości się znacznie wcześniej niż na polskich ziemiach

Co spowodowało, że dojrzała kobieta z trójką dzieci i zawodowymi sukcesami postanowiła porzucić dotychczasowe życie przywdziewając zakonny habit? Irina Denisowa, zanim przestąpiła próg klasztoru św. Elżbiety, była uznaną białoruską dyrygentką, kompozytorką i nauczycielką akademicką. Jako mniszka nie zerwała jednak z dawną pasją i prowadzi cerkiewny chór. Podjęta niegdyś decyzja przeciętnemu człowiekowi kojarzy się z wielkimi wyrzeczeniami. Jednak w przypadku bohaterki filmu oznacza prawdziwe duchowe spełnienie.

Lydia Garth poznaje francuskiego szlachcica, Paula de Vandiere'a i nawiązuje z nim romans. Mężczyzna musi wyjechać, ale obiecuje Lydii, że po powrocie ożeni się z nią. Podczas jego nieobecności, kobieta traci wzrok. Postanawia więc spędzić życie w klasztorze; dochodzi jednak do wniosku, że nie ma powołania. Ostatecznie godzi się wyjść za Paula, jednak początki ich wspólnego życia nie są spokojne i usłane różami. A wszystko przez zazdrosną kobietę.

Spektakl Sceny Faktu opowiada o brawurowej, tajnej akcji „uwolnienia” kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej i o niezwykłej postaci księdza Józefa Wójcika, który wykradł go z klasztoru na Jasnej Górze. Historia miała początek w zainicjowanej przez kardynała Stefana Wyszyńskiego peregrynacji Obrazu w polskich parafiach i „aresztowaniu” go przez milicję w 1966 roku, w związku z czym przez sześć lat szlakiem nawiedzenia wędrowała jedynie pusta rama. Kiedy w 1972 roku symbole te miały trafić na uroczystości w Radomiu, wikariusz tamtejszej parafii wykradł obraz z Częstochowy i przywiózł go do radomskiej katedry. Udana akcja rozpoczęła ponowną peregrynację obrazu. Dzieło księdza Wójcika, który toczył walkę o prawa wierzących w Polsce, prześladowanego przez PRL-owskie władze, nie miało precedensu i odegrało znaczącą rolę w historii polskiego Kościoła.