Filmy sen

W kambodżańskich obozach dla uchodźców, pytane dzieci skąd pochodzi ryż, odpowiadają: „z ciężarówek ONZ”. Nigdy nie widzieli pola ryżowego. Pewnego dnia te dzieci będą musiały nauczyć się żyć w Kambodży, czyli nauczyć się kultywować, orać, pracować na ziemi.

Jackie Wilson, skazana za napad z bronią w ręku, trafia do stanowego więzienia dla kobiet. Władzę w nim sprawuje sfrustrowana sadystka, poruszająca się na inwalidzkim wózku i dr Rudolph, entuzjasta operacyjnych zmian osobowości. Walka więźniarek między sobą i z funkcjonariuszkami służby penitencjarnej, próba zbiorowej ucieczki, gwałty, morderstwa, apokaliptyczny finał...

Biała pani fotograf uwodzi czarną modelkę.

Film przedstawia pięć scen: przebranie Marii, morderstwo, sen, aresztowanie, cela.

Malik (Samir Guesmi), młody Arab, który dorastał na przedmieściach Paryża, marzy o przeprowadzce do Kanady. Szczęśliwy dżentelmen zaoferuje mu tą szansę. Ale kiedy jesteś z natury pechowcem, trudno jest zachować taką możliwość.

Lata 80., Normandia. Przypadkowe spotkanie nauczycielki ze swoim chłopakiem, gdy miała 10 lat, przywołuje wspomnienia z przeszłego życia na jej rodzinnej farmie mlecznej. Gdy rodzinna farma pogrąża się w długach, jej życie zmieni się na zawsze.

Ostatni film amerykańskiego reżysera Roberta Kramera, który zmarł we Francji w 1999 roku na emigracji. Kramer i współpracownicy opowiadają mroczną historię życia Bena. Po opuszczeniu ojczyzny w młodości, we Francji witają go drobne prace w przemyśle. Z czasem otwiera targ owocowy, znajduje żonę, zostaje ojcem dziecka, a wszystko się wali, gdy dowiaduje się, że jego matce w domu grozi niebezpieczeństwo. Po powrocie do Francji zastaje swoje życie w ruinie.

Fabrice (Jean-Paul Rouve), aktor komediowy, zdaje sobie sprawę, że podczas zakupów nie ma przy sobie karty lojalnościowej. Mimo groźby ochroniarza udaje mu się uciec. Potem rozpoczyna się bezlitosna ucieczka tego, który szybko staje się wrogiem publicznym numer 1. Podczas gdy media przejmują sprawę, a kraj pogrąża się w chaosie, uciekinier, rozdarty między wyrzutami sumienia a pytaniami egzystencjalnymi, znajduje nieoczekiwane oparcie gdzieś w Lozère.

Fantasmagoryczna podróż przez umysł młodej kobiety rozpoczynającej dorosłe życie w czasie pandemii. Zamknięta w swoim pokoju, zawieszona między skrajną nudą a ulgą, jaką daje jej ucieczka przed ocenami innych, zanurza się w świat fantazji. W przerwach między rozmyślaniami i rozmowami z koleżankami na zoomie dziewczyna śledzi losy influencerki o imieniu Patricia Coma albo reżyseruje własne telenowele z udziałem Barbie i Kena w domku dla lalek. Apatię bohaterki przerywają ataki niezdrowego zainteresowania postaciami seryjnych morderców. Czasem też zapada w sen – „strefę marzeń”, w której spotyka cienie swoich wymyślonych przyjaciół. Hybrydowy esej, który Bertrand Bonello (O wojnie, 8. NH; Nocturama, 17. NH; Zombi Child, 19. NH) zadedykował swojej 18-letniej córce, nie jest filmem o lockdownie, lecz mapą myśli i emocji reprezentantki pokolenia Z. Wykorzystując rozmaite formy wizualne, francuski reżyser eksploruje jej świat wewnętrzny, zbudowany na specyficznym rodzaju wrażliwości rozpiętej między delikatnością, wycofaniem a czarnym humorem. Tajemniczy, poetycki film, sięgający głęboko w podświadomość, Bonello rozpoczyna przestrogą Gilles'a Deleuze'a: Nigdy nie wchodź w sen innej osoby, to może być niebezpieczne, nawet jeśli jest nią miła młoda dziewczyna.

Veronica (Alice Krige) wraca do zdrowia, po podwójnej mastektomii, na szkockiej wsi wraz ze swoją młodą pielęgniarką Desi (Kota Eberhardt). Obie kobiety rozwijają szczególną więź, ponieważ tajemnicze siły sprawiają, że Veronica kwestionuje swoje przeszłe traumy i zastanawia się, jak je pomścić.