Filmy kawa, lustro, relacja matka-córka

Robert Redford gra "Pana Poważnego", a Jane Fonda jego młodą żonę, która ponad wszystko przedkłada dobrą zabawę. Kiedy uniesienia miodowego miesiąca ustępują codziennej rutynie, a ona przeobraża się w kurę domową pilnującą małego mieszkania na piatym piętrze (bez windy), małżeńska harmonia zamienia się w tragikomiczną huśtawkę niespełninych marzeń. Do tego dochodzi narzekająca teściowa i flirtujący z nią starszy sąsiad. Czy młodzi mają szansę na happy end?

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Sophie Scholl – ostatnie dni to wstrząsający portret jednej z nielicznych bohaterek w historii Niemiec. Film pokazuje ostatnie sześć dni życia Sophie Scholl (17–22 lutego 1943) widziane jej własnymi oczami – oczami odważnej i pełnej energii młodej kobiety, która gotowa jest oddać życie za ideały Białej Róży. Organizacja ta, dzięki oporowi i protestom przeciwko nazistowskiemu reżimowi, stała się synonimem odwagi cywilnej i pokojowej walki z uciskiem i rządami przemocy.

Lee Holloway (Maggie Gyllenhaal) ma kilka obaw składając podanie o posadę sekretarki w biurze adwokackim Edwarda Greya (James Spader). Po pierwsze dopiero co opuściła szpital dla psychicznie chorych. Po drugie, wystarczył jeden dzień z jej dysfunkcyjną rodzinką, by wrócić do starych, autodestrukcyjnych nawyków. Poza tym, Lee jeszcze nigdy nie miała żadnej pracy. Mimo to, dziwaczny prawnik zatrudnia ją. Na początku praca w biurze pana Grey'a wydaje się zupełnie normalna, ale wkrótce pomiędzy pisaniem na maszynie i zaparzaniem kawy, Lee i pan Grey pozwalają sobie na bardziej osobiste stosunki, przekraczając granice, które przyprawiłyby o zawrót głowy każdego dyrektora personalnego. Kiedy o biurowej miłości dowiaduje się rodzina Lee i jej "chłopak z doskoku", Peter (Jeremy Davies) wybucha skandal. Rodzinka próbuje przywrócić Lee do "normalnego" życia, dziewczyna, pewna swych uczuć tym razem buntuje się. Ona odkryła czym dla niej jest miłość.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Uczennica liceum, Regina, po szkole dorabia na stacji benzynowej. Pewnego razu podjeżdża tam nastoletnia Evie, będąca w depresji po zerwaniu z chłopakiem. Dziewczyny zaczynają rozmawiać, co zapoczątkowuje ich przyjaźń. Po kilku kolejnych spotkaniach odkrywają, że się w sobie zakochały. Wkrótce wybucha wielki skandal. I to nie dlatego że Regina jest biedna, musi pracować i jest biała, a Evie pochodząca z bogatego domu jest Afroamerykanką. Przyczyną jest ich lesbijska miłość, której nie chcą się wyrzec pomimo presji otoczenia.