Filmy pasażer pociągu

Mark Wahlberg w roli ojca rodziny w świecie u schyłku istnienia, zagrożonym globalnym kryzysem ekologicznym, w którym natura dostaje konwulsji, występując przeciw swemu stworzeniu w licznych kataklizmach.

Profesor Wilson (Richard Gere) znajduje na stacji kolejowej uroczego, puchatego szczeniaka rasy Akita. Zabiera go do domu, aby udzielić schronienia aż do chwili, kiedy zgłosi się po niego właściciel. Jednak nikt nie poszukuje psiaka, a rodzina profesora szybko przyzwyczaja się do obecności puchatej kulki. Pies dostaje na imię Hachiko, wyrasta na dużego i mądrego czworonoga, który staje się najwierniejszym i najbardziej oddanym przyjacielem profesora. Codziennie rano odprowadza go na stację, a po południu czeka na niego na peronie. Ten rytuał powtarza się przez lata, dzień w dzień, niezależnie od pory roku i pogody. Ale pewnego dnia profesor nie wraca z pracy… Od tego dnia Hachiko daje dowód tak wielkiej miłości i wierności wobec swego pana, że legenda o tym najlepszym z przyjaciół trwa po dziś dzień.

Howard Wakefield (Bryan Cranston) wydaje się być uosobieniem sukcesu. Jest prawnikiem w cenionej kancelarii na Manhattanie. Po pracy wraca do domu na przedmieściach, gdzie czekają na niego kochająca żona (Jennifer Garner) i dwie córki. Jednak pewnego dnia coś w nim pęka. Ukrywa się w opuszczonym budynku naprzeciwko swojego domu, by z poddasza podglądać przez lornetkę swoją rodzinę. Zaniepokojona żona rozpoczyna poszukiwania. Te nie dają rezultatu. Obserwujący pogrążonych w rozpaczy bliskich Howard postanawia pozostać w ukryciu na dłużej...

Rok 1993. Wojna w Jugosławii. Na niewielkiej stacji grupa bojowa zatrzymuje pociąg, zmuszając pasażerów do wylegitymowania się. Tylko jeden człowiek się temu sprzeciwia.

Międzynarodowa grupa pasażerów pociągu zostaje wplątana w spisek mający na celu zamach na nazistów po II wojnie światowej.

Pociąg osobowy w codziennej trasie, za oknem zimowy krajobraz. Początek podróży pokrywa się z początkiem dnia. Pasażerowie czytają codzienną prasę. Niektórym w drzemce wyświetlają się przed oczami wspomnienia. Montaż stopklatek oddaje unieruchomienie podróżnych, w tle ciąg komunikatów radiowych. Pasażerowie z miasta są pogrążenie we własnych myślach, za to pasażerowie ze wsi swobodnie nawiązują kontakty. Opowiadają sobie o codziennych troskach, gospodarstwie, pracy, bliskich. Mróz maluje kompozycje na oknach. W puencie ważna wymiana zdań o umiejętności dobrego życia.