Filmy Liban

Yasmine (Michèle Tyan) i Leïla (Myrna Maakaron) mają po 20 lat i mieszkają w Bejrucie, w spustoszonym mieście z początku lat 90., po wojnie domowej. Marzą o odnalezieniu świetności swojego miasta. Z dwoma rolkami filmu pod pachami - przypadkiem w ich posiadaniu - spotykają pana Farouka (Emile Accar), kolekcjonera filmów, który wie wszystko o swoim mieście. Stary dżentelmen pokaże im historię miasta z filmowanych obrazów Bejrutu, znalezionych w filmach fabularnych, dokumentach lub reportażach. Z uwagi na rzeczywistość wojny, która zniszczyła tę pamięć, projekcja tych filmów (wybranych z ponad 250), jest odpowiednia dla tych dwóch młodych dziewcząt. Oddają miastu część, jego historii, a tym samym odrobinę nadziei.

Podczas wojny domowej część Libańczyków uciekła do Europy, porzucając swoje duże mieszkania, majestatyczne domy i… służbę: Lankijczyków, Filipińczyków i Egipcjan „przywiezionych” do Libanu tysiącami, aby służyć. Wszyscy ci ludzie i wiele innych podlegają nastrojom indywidualisty, który kontroluje budynek, jego mieszkańców, okolicę i niektóre fragmenty miasta. Ich historie splatają się ze sobą: historia młodego muzułmańskiego milicjanta i chrześcijańskiej służącej, bogata burżujka, która wróciła, by odnaleźć swojego kochanka, historia „niebezpiecznego życia” kotów z Bejrutu…

Liban, lato 1958. Trzy siostry z dobrej społeczności chrześcijańskiej spędzają wakacje w libańskich górach. Spokojnym życiem wioski wstrząsają echa rewolucji huczącej w Bejrucie i przyjazd dwóch francuskich urlopowiczów. Ale to z wnętrza rodziny nadejdzie przewrót. Najstarsza z sióstr, Layla (Marilyn Naaman), matka i idealna żona, otworzy oczy na patriarchalne społeczeństwo, które trzyma ją pod kontrolą. Czy w młodym Libanie, który marzy o złotym wieku, kobieta może mieć inne przeznaczenie niż to, które wyznaczyli mężczyźni?

Bejrut, w jesienny dzień. Miasto stoi na skraju chaosu, ale dla Mayi, Tareka, Yasminy i Rami, w wieku od 17 do 22 lat, jest to po prostu zwyczajny dzień, podczas którego zadają sobie pytania dotyczące seksu, miłości i nocnych spotkań.

Pod koniec lat 80. wydaje się, że konflikt libański nigdy się nie skończy. Khalil (Aouni Kawas) wraca do Bejrutu po wielu latach. Dziesięć lat wcześniej, podczas bitwy, wykorzystał zamieszanie i udawał, że nie żyje.

W kwietniu 1975 roku wybucha wojna domowa; Bejrut jest podzielony wzdłuż linii muzułmańsko-chrześcijańskiej. Tarek jest w liceum i kręci filmy Super 8 ze swoim przyjacielem Omarem. Na początku wojna jest skowronkiem: szkoła została zamknięta, przemoc jest fascynująca, podróż z Zachodu na Wschód to zabawa. Jego matka chce wyjechać; jego ojciec odmawia. Tarek spędza czas z May, chrześcijanką, osieroconą i mieszkającą w jego budynku. Tarek przypadkowo udaje się do niesławnego burdelu w rozdartej wojną Olive Quarter, spotykając się ze swoją legendarną panią Oum Walid. Następnie zabiera tam Omara i May, używając jej bielizny jako białej flagi dla bezpiecznego przejścia. Narastają napięcia rodzinne. Gdy dorośnie, wojna nieubłaganie przechodzi od przygody do tragedii.

Chłopcy nurkują, koty jęczą, starsza pani pali, strażnik zmarłych wzdycha, młodzi ludzie tańczą. Są mieszkańcami miasta widmo: Bejrutu, który istnieje tylko w snach.