Filmy akordeonista

W zacisznym domku nad jeziorem dziewięcioletni bracia bliźniacy Lukas (Lukas Schwarz) i Elias (Elias Schwarz) czekają na powrót matki (Susanne Wuest), która przeszła operację plastyczną. Gdy wraca, jest bardzo zróżnicowana, i nie tylko ze względu na swoją zabandażowaną twarz. Chodzi w pewnej odległości od swoich dzieci, chce ciszy i spokoju, ponieważ operacja była bardzo stresująca. Bracia zaczynają się obawiać, że kobieta, która teraz mieszka z nimi pod jednym dachem, to nie ich matka - a może tylko niebezpieczna obca, która ją udaje? Dlaczego nie pamięta ulubionej piosenki syna? Lukas i Elias zdecydowali, że nadszedł czas, aby dowiedzieć się prawdy.

Mistrz komedii Jim Carrey występuje w roli gorącokrwistego nastolatka, który mimowolnie staje się ratunkiem dla niezwykle spragnionej wampirzycy (Lauren Hutton). Mark (Carrey), jak typowy nastolatek, ma jedno w głowie. Gdy jednak jego dziewczyna każe mu jeszcze poczekać na spełnienie marzeń, spotyka ponętną hrabinę, która okazuje się być spragnioną wampirzycą, gotową spełnić jego najdziksze fantazje. Mark jest szczęśliwy, że osiągnął "drugą bazę", jednak po jednej nocy spędzonej z namiętną kusicielką, Mark zaczyna być bardziej, niż trochę stuknięty i zdaje sobie sprawę, że musi znaleźć sposób, by przełamać diabelskie zaklęcie swej kochanki, albo już na wieki będzie pracował na nocnej zmianie.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Historia byłej nastoletniej więźniarki obozu koncentracyjnego i jej seksualnego oprawcy.

Piotruś, nieśmiały i cichy wirtuoz akordeonu, aby zaimponować dziewczynie jedzie do małomiasteczkowej parafii. Niebawem poznaje różne osoby, które sprawiają, że chłopak otwiera się na świat.

Paolo Piangino jest szczęśliwym człowiekiem – gdyż może płakać. A zdarza mu się to zarówno przy smutnych, jak i szczęśliwych zakończeniach historii. Poza tym jego łzy sprawiają, że inni też są szczęśliwi. Ludzie mogą zbierać te łzy niczym kwiaty, jednak nie mogą ich zachować.

Późne lato. Niewielkie jezioro pośrodku lasu. Odludzie. Cisza. W tym sielankowym miejscu Robert i Susanne wiodą zwyczajne życie, nieróżniące się niczym od życia innych par. Dzielnica domów publicznych w Wiedniu to świat, w którym rządzi pieniądz, a większość jego mieszkańców ledwie wiąże koniec z końcem. Taki los spotkał Alexa i Tamarę. Ona jest prostytutką z Ukrainy, on chłopcem na posyłki szefa agencji. Swoje uczucia utrzymują w tajemnicy, ponieważ pracownicy nie mogą wiązać się ze sobą. Chcą zerwać z obecnym życiem i uciec, lecz brakuje im pieniędzy. Alex postanawia obrabować bank w małej miejscowości. Niechętnie zgadza się przyjąć pomoc Tamary. Wszystko idzie zgodnie z planem, dopóki nie pojawi się policjant, Robert. Mundurowy strzela w stronę uciekającego samochodu, który potrąca młodą kobietę. Sparaliżowany strachem Alex zostawia jej ciało na leśnej polanie...

Historia akordeonisty dającego koncert na schodach swojego domu.

Historia o niesprawiedliwości społecznej. Monumentalna kronika konfliktów chłopów z właścicielami ziemskimi na początku XX wieku we Włoszech. Dochodzi do konfrontacji między młodym wieśniakiem a pierworodnym synem miejscowego dziedzica.

Pewnej Wigilii Christine (Édith Piaf) i jej dziewięcioro śpiewających przyjaciół zostaje bez zobowiązań i tak bez grosza przy duszy, że nie mają co jeść. Zdesperowana Christine poprosi o pomoc swojego wujka Victora (Lucien Baroux), skromnego portiera w kabarecie na Montmartre, zwanym "Paradise". Nieuprzejmie przyjęta przez reżysera poznaje tam tajemniczego mężczyznę, który każe jej wejść we śnie do prawdziwego raju, w którym znajduje swoich przyjaciół. Sen się kończy, ale do snu dołącza rzeczywistość...