Filmy wolność

Po dziesięciu latach z więzienia wychodzi niesłusznie oskarżony i skazany więzień. Stara się odbudować swoje poprzednie życie, jednak to co się kiedyś stało, ciągle odbija się cieniem na jego dotychczasowym życiu. Stara się więc odkryć prawdziwego mordercę.

W 1810 roku setki niewolników znalazło się na pokładzie statku z niewolnikami płynącego z Senegalu do Europy. Był to początek strasznej podróży dla nich. Po dotarciu do celu niewolnicy odkryli swoje żałosne warunki życia.

Jest to satyra na koncepcję tak zwanego rządów światowych i wszelkiego rodzaju unii międzynarodowych. W 2000 roku poszczególne kraje wybierają własne rządy, jednak muszą one uznawać wyższość Światowej Unii Globalnej. W Austrii zostaje wybrany nowy premier (Josef Meinrad). W swoim rządowym exposé ogłasza niezależność kraju od Unii. Do Austrii przylatują unijne oddziały specjalne, aby skończyć z rebelią.

W Amsterdamie, w okresie wyborów, były bokser Samson (Gérard Depardieu) zgadza się zostać wspólnikiem w skandalicznych rewelacjach opublikowanych przez gazetę szantażującą, mających na celu skrzywdzenie jednego z kandydatów. To Laure (Isabelle Adjani), jego narzeczona, namówiła go do zdobycia dużej sumy pieniędzy, którą mu zaoferowano. Na dworcu kolejowym zostają zaczepieni przez nieznajomych, którzy domagają się pieniędzy. Stawiają opór. Samson zostaje zabity. Laure szuka schronienia u Nelly (Marie France Pisier), prostytutki, nie bez uprzedniego ukrycia pieniędzy na dworcu. Podczas gdy osoby odpowiedzialne za manipulacje wyborcze próbują znaleźć zabójcę Samsona, aby uniemożliwić mu ujawnienie prawdy, ta druga, również ścigana przez policję, znajduje adres Nelly i wchodzi do domu młodej kobiety. Laure udaje się zagrozić mu rewolwerem, ale nie jest w stanie strzelić. Wręcz przeciwnie, przebiera go za Samsona i ostatecznie odchodzi z nim po odebraniu pieniędzy na dworcu.

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.

W małym miasteczku tuż przy granicy złowrogiego, kapitalistycznego państwa, niemal na końcu świata wydarza się słodko-gorzka historia poczciwca, który miał nadzieję, że muzyka wniesie radość do jego życia. Zamiast tego stała się ona jego przekleństwem. Opowieść o nim i jego przyjaciołach, rówieśnikach, ich pragnieniach i marzeniach o wolności, która była równie niedostępna jak towary na kartki, dzieje się w Czechosłowacji w latach 70-tych i 80-tych. Młody mężczyzna jest sfrustrowany i niezadowolony ze swojego życia. Czuje, że manipuluje nim rodzina jego żony i koledzy w pracy. Wszechobecna nuda przygnębia go, a jego męki egzystencjalne dodatkowo wzbierają się, gdy pewnego dnia słyszy jazz. Żelazna kurtyna sprawia, że jego marzenia o zostaniu muzykiem są niemożliwe do spełnienia. Z każdym dniem nabiera jednak przekonania, że tylko jazz może wydobyć go z marazmu, w którym tkwi po uszy. Pewnego razu dostaje jednak szansę. Prośba jego żony, żeby publicznie pokazał swój muzyczny kunszt, okazuje się brzemienna w skutki. Dostrzega go człowiek, który wie jak puścić maszynę w ruch. Wie, jak pomóc naszemu bohaterowi wykorzystać jego potencjał.

Eks-żona, córka, nowa narzeczona, rodzinna restauracja… Rafael ma na głowie stanowczo zbyt dużo. Mało czasu, dużo kłopotów – tak w skrócie wygląda jego życie. Pewnego dnia okaże się jednak, że wystarczy zająć się wyłącznie rzeczami najważniejszymi, a wróci zadowolenie z życia. "Syn panny młodej" to największy sukces komercyjny kinematografii argentyńskiej ostatnich lat. Opowieść o zagubionym pracoholiku, który dzięki pomocy rodziny odnajduje sens życia, wzrusza i rozśmiesza widzów na całym świecie.

Dokument o psychodelicznych latach sześćdziesiątych w San Francisco, pełne wyzwolenie kulturowe i seksualne wśród młodzieży. Wypowiedzi młodych ludzi o pieniądzach, seksie, LSD, miłości, muzyce, wierze, wojnie w Wietnamie i wiele, wiele więcej!

Aktor- poeta zakochuje się w pani fotograf. Wplątani w przemyt dzieł sztuki, muszą uważać by ich to nie rozdzieliło.

Czworo młodych przyjaciół, dzieli się beztroską, radością, śmiechem i tańcami artystycznego życia. Rodolphe (Louis Jourdan) malarz, któremu nie udaje się sprzedać swojego obrazu. Alexandre (Alfred Adam), kompozytor i jego przyjaciółka Phémie (Suzy Delair). Colline (Louis Salou) filozof, który odwiedza antykwariaty nad brzegiem Sekwany, i Marcel (André Roussin). Rodolphe jest zakochany w Mimi (María Denis). Kochankowie podczas romantycznego spaceru w luksemburskim ogrodzie spotykają lalkarza, który potrząsa sznurkami i mówi Mimi, że ona też jest lalką wstrząsaną dużymi sznurkami. Uwiedziona przez młodego malarza, wie, że jest bardzo chora. Porzucona, umiera ze smutku i nędzy.