Filmy widownia

Opowieść o Randym "The Ram" Robinsonie (Mickey Rourke), gwieździe brutalnej i widowiskowej odmiany zapasów, którego spektakularna kariera została nagle przerwana przez zawał serca. Randy stara się stanąć na nogi i ułożyć swoje życie na nowo. Wiąże się ze striptizerką (Marisa Tomei) i próbuje odzyskać miłość córki. Jednak nic nie jest w stanie zastąpić mu adrenaliny związanej z walką. Kiedy na jego drodze pojawia się dawny rywal Ayatollah, Randy podejmuje rzucone mu wyzwanie i staje do walki, choć wie, że może być to ostania rzecz jaką zrobi w życiu....

Opowieść o grupie studentów prestiżowej nowojorskiej akademii sztuki, których życie wypełnia przemożne pragnienie, by odmienić los i zrobić prawdziwą karierę. Morderczy trening, ulotne marzenia, miłość i pasja stanowią tło dla popisów muzycznych i tanecznych. Ile nasi bohaterowie są w stanie poświęcić dla tytułowej sławy? Jak wysoką cenę są gotowi zapłacić? Sława jest współczesną wersją legendarnego, nagrodzonego dwoma Oskarami, klasycznego już musicalu Alana Parkera z 1980 roku, który wskazał zapomnianemu nieco gatunkowi nowe drogi. Wiele późniejszych filmów muzycznych odwoływało się właśnie do utworu Parkera.

Ethana Learnera (Joaquin Phoenix), szanowanego profesora literatury małego uniwersytetu w Nowej Anglii, owładnia pragnienie zemsty po tym jak Dwight Arno (Mark Ruffalo), zabił w wypadku samochodowym jego syna.

Rob Gordon prowadzi niewielki sklepik muzyczny w Chicago. Mimo, iż jest chodzącą encyklopedią muzyki pop, interesy nie idą mu najlepiej. W oczekiwaniu na potencjalnych klientów Rob zabija czas gawędząc ze swoimi pomocnikami, dobrodusznym Dickiem i aroganckim Barrym. We trójkę zestawiają niekończące się listy przebojów w rodzaju "pięciu najlepszych piosenek o śmierci".

Separację Bernarda i Joan boleśnie odczuwają ich dzieci, dwójka nastoletnich synów, Walt i Frank.

Bohater, Gustaw Aschenbach jest kompozytorem (w noweli pisarzem), którego utwory ujawniają wytworne samoopanowanie, znamienne piętno mistrzostwa. Wiedziony tajemniczą siłą porzuca uporządkowany i perfekcyjnie zbudowany świat, by wyruszyć w podróż. Wędrówka Aschenbacha ma znaczenie inicjacyjne, jest metafizyczną wyprawą w głąb sacrum, ku śmierci. Rola inicjacji jest zawsze ta sama - symbole wędrowania, próby inicjacyjne mają zbudować naszą wewnętrzną ontologię, dostarczyć wiedzy o świecie i sobie samym. Kompozytor przybywa do Wenecji, która jest miastem i nie jest jednocześnie, lądem stałym i morzem. To miejsce doskonałe dla rytuałów inicjacyjnych - medialne i niejednoznaczne. Każdy taki rytuał zakłada obecność opiekunów - mediatorów. Tadzio, boski chłopiec będzie towarzyszem ostatniej drogi Aschenbacha. Namiętność do miasta i mitycznego przewodnika, Psychopomposa wyznacza trudy ostatniej wędrówki. Tadzio skupia w sobie apollińską harmonię i dionizyjską zmysłowość. Prowokuje do dyskusji o pięknie. Wiedza, jaką uzyska bohater filmu podczas ostatniej wędrówki mówi, iż piękno nie musi być owocem naszej pracy, piękno może się rodzić spontanicznie, bez naszego udziału. Ma rację Alicja Helman, gdy mówi, że wokół antynomii piękna zorganizowany jest konflikt i noweli i filmu. Wiedza, którą uzyska w drodze inicjacyjnej Aschenbach to tragedia mistrza, który sądził inaczej. Aschenbach z pomocą boskiego dziecka podjął drogę ku pełni, a świat z respektem przyjął wiadomość o jego śmierci.

Film przedstawia historię słynnego XVIII-wiecznego śpiewaka Farinellego (Stefano Dionisi), który w wieku 10 lat został poddany kastracji, aby zachować unikalną barwę głosu. Farinelli, a właściwie Carlo Broschi, był Włochem, który triumfy święcił w całej Europie, za czasów Hendla. Film zachwyca sekwencjami występów Farinellego, podczas których kobiety są bliskie spazmów, mdleją. Jego występy odbywają się w najlepszych, bajecznie kolorowych salach operowych ówczesnej Europy. Publiczność jest ubrana w wykwintne stroje z epoki.

Do Paryskiej Opery zgłasza się Krystyna Daee, której głos zachwycił jednego ze sponsorów Opery - hrabiego de Chagny. Jednak z racji niskiego pochodzenia dziewczyny, żona nowego dyrektora, Carlotta - zazdrosna o każdą osobę, mogącą stanowić dla niej konkurencję na scenie - zamiast lekcji śpiewu proponuje nowo przybyłej pracę w swojej garderobie. Dzięki uprzejmości pracownika Opery, Christine może przez pewien czas zamieszkać w jednym z pomieszczeń w podziemiach budynku.Dziewczyna nie zna krążącej od kilkudziesięciu lat legendy o Upiorze, który podobno zamieszkuje tutejsze katakumby. Podanie głosi, że nosi on maskę, a każdy, kto by zobaczył jego twarz lub zapuścił się zbyt głęboko do katakumb, ginie... Tymczasem Christine niespodziewanie interesuje się tajemniczy nieznajomy, podający się za muzyka, który oferuje jej swą pomoc w nauce śpiewu. Nie wyjawia jej, kim jest i - aby nie zostać rozpoznanym, nosi maskę... Wraz ze zmianą dyrekcji, nastają dla Opery czasy dość niespokojne. Nowy dyrektor ani myśli przestrzegać ultimatum, ani żądań, przesyłanych mu w listach przez "Upiora", na czym zaczyna cierpieć kariera jego żony i jego samego...

Dyrektor nowojorskiego teatru rewiowego Martin Cortland (Robert Benchley), chce bliżej poznać jedną ze swych tancerek - Sheilę Winthrop (Rita Hayworth). Kupuje jej bransoletkę z brylantami i napisem "Dla mojej ukochanej Sheili". Złoty klejnot znajduje przypadkowo jego żona i grozi rozwodem. Cortland próbuje ją przekonać, że biżuterię kupił choreograf Robert Curtis (Fred Astaire). Zaprasza oboje na przyjęcie, podczas którego Robert oficjalnie wręcza bransoletkę tancerce. Nazajutrz prasa pisze o ich zaręczynach. Na wieść o tym zjawia się prawdziwy narzeczony dziewczyny, kapitan Tom Barton (John Hubbard). W tej sytuacji choreograf ucieka do koszar, bo właśnie dostał powołanie do wojska. Niestety w jednostce znów spotyka Toma...

W kinie „Wolność”, podczas projekcji filmu, seans przerywa niezwykłe wydarzenie. Aktorzy na ekranie przestają grać swoje kreacje, nie chcą dalej grać fałszywych ról. Swój bunt rozprzestrzeniają na publiczność, wciągając ją w dyskusję. W ekranową fikcję pomieszaną z rzeczywistością próbuje ingerować miejscowy cenzor…