Filmy wspomnienie

Louveau (Pierre Hot) odnajduje porzuconego chłopca Victora i za pozwoleniem władz zabiera go do własnej rodziny, gdzie go wychowuje. 10 lat później Victor (Maurice Touzé) i córka Louveau, Clara (Blanche Montel), zakochują się w sobie, a wtedy Louveau zostaje wezwany do Paryża, gdzie okazuje się, że Victor jest w rzeczywistości synem Maugendré (Jean-David Évremond), spedytora węgla drzewnego na kanale Nivernaise. Tymczasem Victor chroni Clarę, gdy atakuje ją zazdrosny barkarz, i udaje mu się uratować rodzinną barkę przed uderzeniem w śluzę. Victor, który wrócił do swojego prawdziwego ojca, zostaje wysłany do szkoły, ale tęskni za Clarą i życiem na barkach. Kiedy Maugendré zdaje sobie z tego sprawę, pozwala mu wrócić, a kiedy się pobierają, daje Victorowi i Clarze własną barkę.

Dokument opowiada o jednym z najpopularniejszych polskich zespołów muzycznych, "Republice", założonemu przez nieżyjącego już Grzegorza Ciechowskiego. Możemy zapoznać się z działalnością grupy od momentu założenia w 1981 roku do zakończenia funkcjonowania w 1993 roku. W filmie wykorzystano wspomnienia znajomych i członków rodzin, samych muzyków oraz fragmenty utworów.

Miqueu jest muzykiem. Wraz z żoną i synami mieszka w Prowansji. Pasjonuje się tradycyjną muzyką swojego regionu lecz także muzyką węgierską – stamtąd pochodzi. Gdy otrzymuje zaproszenie, by zagrać koncert wspólnie z węgierskimi muzykami – Miqueu wyrusza do Budapesztu, by skompletować zespół. To dla niego znakomita okazja, by po latach spotkać starych przyjaciół. Ich rozmowy, wspomnienia i próby to przygrywka do finałowego koncertu, w którym zabrzmią pieśni prowansalskie, francuskie i węgierskie.

Młoda kobieta przybywa na rosyjską prowincję. Wędruje przez jesienny krajobraz docierając do wiejskiej chaty. Napotkana tam staruszka dzieli się z nieznajomą swoimi niejednokrotnie bolesnymi wspomnieniami. Film staje się niezwykłym świadectwem dialogu między pokoleniami, które bazują na zupełnie odmiennych doświadczeniach. Zanurzony w kulturowych odwołaniach i ludowej obyczajowości dokument, który odważnie sięga po fabularyzację i wyrazistą muzykę, jest oryginalną pocztówką wysłaną z tej zapomnianej krainy.

Pewien zwykły człowiek narodził się na nowo dzięki sile przyjaźni. Jego życiem wstrząsa jednak utrata kogoś, na kim zależało mu najbardziej. Bohater wpada w pętlę wspomnień i tęskni za wspólnymi chwilami z przyjacielem i z lampką dobrego wina.

Kiedyś dom Tety Fatimy był gwarny i pełen muzyki. Dziś 83-letnia staruszka z Bejrutu żyje samotnie, nawiedzana przez wspomnienia i duchy zmarłych. A jednak to właśnie jej dom, pachnąca sziszą i libańską kuchnią, ostoja matriarchatu, od wielu lat ogniskuje rozproszoną po świecie rodzinę Kaabourów, przypominając im skąd pochodzą. Przybyły z Kanady wnuk Mahmoud filmuje staruszkę w przeświadczeniu, że mogą to być ostatnie chwile jej życia. Babcia Fatima ma w sobie jednak sporo wigoru i do końca chciałaby sprawować kontrolę nad swoim życiem i śmiercią.

Film poświęcony tragicznie zmarłemu w górach operatorowi filmowemu, bohaterowi Iluminacji Zanussiego, Stanisławowi Latalle. Autorem filmu jest jego syn - Marcin Latałło. Po latach próbuje dociec motywacji ojca w jego życiowych decyzjach: rozstanie z żoną i synem, wyjazd w Himalaje. Jako kilkuletnie dziecko był nieświadomym uczestnikiem tamtych wydarzeń, teraz stara się je zrozumieć.

Dokument opowiada o ostatnim świadku katyńskich transportów śmierci, który był przewożony z obozu w Kozielsku do Smoleńska, Dziwnym trafem losu nie dotarł on na miejsce masowej egzekucji polskich oficerów. Mowa o profesorze ekonomii Uniwersytetu Wileńskiego, Stanisławie Swianiewiczu, który po latach na emigracji w Wielkiej Brytanii napisał książkę o sposobach działania NKWD. W filmie wykorzystano materiały archiwalne oraz wspomnienia dzieci pana Stanisława.