Filmy cinéma-vérité

Dokumentalistka i reporterka leci do Hongkongu, gdzie ma przeprowadzić serię wywiadów z Edwardem Snowdenem.

Zwycięzca Nagrody Publiczności na Berlinale 2013, w którym reżyser Joshua Oppenheimer prezentuje efekty siedmiu lat spędzonych z "emerytowanymi" dowódcami brygad śmierci w Indonezji. W efekcie powstał jeden z najważniejszych i najbardziej wstrząsających obrazów dokumentalnych ostatnich lat, który łączy w sobie cechy gangsterskiego dramatu, kiczowatego melodramatu i surrealistycznego dramatu psychologicznego.

Starych nie ma, chata wolna, więc trójka kujonów urządza imprezę, która wymyka się spod kontroli, gdy zaproszenie na wydarzenie staje się publiczne.

Pracująca w fabryce imigrantka Selma traci wzrok. Wkrótce to samo spotyka jej synka. Kobieta próbuje uzbierać pieniądze na jego operację.

Zima niemal wszędzie wygląda tak samo. Jest szaro, zimno, depresyjnie. Ludzie marzną i nie chcą wyściubiać nosa z domu. Solidnie zmarznąć można i w Austrii, i na Ukrainie. Choć te dwa kraje należą do dwóch różnych światów, zimą upodabniają się do siebie. Wschód wygląda jak Zachód, a Zachód jak Wschód. W tej zimowej atmosferze rozgrywają się dwie historie, które na pierwszy rzut oka wydają się nie mieć ze sobą wiele wspólnego. Ale czy na pewno? Film Import/Eksport ma dwóch głównych bohaterów, którzy nigdy się ze sobą nie zetkną. Choć mają te same problemy, marzenia, niespełnienia… To opowieść o dwóch indywidualnych losach, które biegną w dwóch przeciwnych kierunkach. Również geograficznych.

Miejscem akcji jest Chicago, arena politycznych starć podczas Zjazdu Demokratów w 1968 roku. Operator robi materiał dla telewizyjnego serwisu informacyjnego. Mimowolnie znajduje się w centrum gorących wydarzeń, ulicznych starć studentów z policją...

Bohaterka filmu, pastor Becky Fisher należy do społeczności Ewangelików. Całą energię wkłada w organizowanie obozów wyznaniowych dla dzieci - „Kids on Fire”. Ewangelicy wkładają wiele starań w stworzenie „Armii Boga”, której „żołnierzy” rekrutuje się wśród najmłodszych Amerykanów. Dzieci są bowiem najbardziej podatne na indoktrynację. Becky Fisher ma na tym polu wielkie zasługi. Kamera z bliska rejestruje najbardziej emocjonujące momenty działania charyzmatycznej pastor. Gdy doprowadza podopiecznych do duchowej ekstazy i histerycznych drgawek, sprawia, że mówią językami i płaczą poruszeni obecnością Ducha Świętego ma się wrażenie wkraczania w czyjąś intymność. Jednak kościół ewangelicki ma to do siebie, że tam eksponuje się emocje a chwalić Boga można na wiele sposobów. Podczas jednego z występów członkowie „Kids on fire” w kamuflażach, uzbrojeni w kije, tańczą wojenne tańce w rytm chrześcijańskiego heavy – metalu. To wszystko za przyzwoleniem rodziców, którzy często, zamiast posyłać dzieci do szkoły, uczą je w domu. Ewolucjonizm zastępują teorią stworzenia. Choć Becky proces indoktrynacji ma doskonale zaplanowany, czasem pojawiają się zabawne niekonsekwencje. Fisher przestrzega przed Harrym Potterem jako wrogiem Boga, lecz stworzenie człowieka inscenizuje już za pomocą Barbie i Kena.

Młody chłopak Lyle, po tym jak pobił kolegę kijem baseballowym, trafia do zakładu psychiatrycznego. Zostaje tam poddany terapii, razem z innymi dzieciakami, które nie potrafią kontrolować swojej złości. Z galerii barwnych postaci, wyłania się obraz zranionej, zagubionej i poszukującej swojego miejsca w społeczeństwie, młodzieży.

Dokument stanowiący zapis czterodniowego festiwalu muzycznego zorganizowanego w 1969 roku. Odbył się on na farmie niedaleko Nowego Jorku. Był wydarzeniem nie tylko muzycznym, ale przede wszystkim obyczajowym. Film za pomocą wyszukanych metod technicznych (multiwizja, kwadrofonia) odtwarza to, co działo się na estradzie i na widowni. Dla młodocianych fanów rocka rzadka okazja poznania idoli lat sześćdziesiątych, takich jak Jimi Hendrix, Ten Years After czy The Who.

Film dokumentuje życie niesławnych oszustów: Elmyra de Hory i Clifforda Irvinga. De Hory, który później popełnił samobójstwo, aby uniknąć dłuższego pobytu w więzieniu, wyrobił sobie markę, sprzedając podrobione dzieła sztuki takich malarzy jak Picasso i Matisse. Irving był niesławny z powodu napisania fałszywej autobiografii Howarda Hughesa. Welles porusza się między dokumentem a fikcją, badając podstawowe elementy oszustwa i ludzi, którzy popełniają oszustwo kosztem innych.